Anomalie kolorystyczne Montale cz. 1: Red Vetyver

 .

Ostatnio Werka wspomniała o wetiwerze. Potem Teza pytał o zapachy Montale. Dziś słów parę na zasadzie luźnych skojarzeń. Trzeci wetiwer w tym miesiącu – po zachwycającym Coeur de Vetiver Sacre i ewidentnie niedorobionych płodach umysłu Gezy Schoena, dziś pora na wetiwer przyzwoity.

Zastanawiałam się od jakiegoś czasu, czy Montale ma w swojej ofercie coś, co na mojej skórze ułoży się ładnie od początku do końca. Aoudy tej firmy powoli zaczynają budzić mój opór i przyznaję, że obawiając się kolejnych rozczarowań po prostu unikam testów. Wetiwer to nuta skrajnie odmienna – wymaga innych środków, tworzy inny klimat, inaczej reaguje z chemią skóry. Jest nadzieja.

Red Vetyver

Montale

Jeśli nadzieja umiera ostatnia, to tym razem jeszcze pożyje. Red Vetyver zaczyna się ładnie, rozwija się ładnie i ładnie się kończy. Lekkością nie grzeszy, ale tym razem nie mogę Pierre’owi Montale zarzucić stworzenia olfaktorycznego kloca, jak to robiłam kilka razy poprzednio.

Pierwsza nuta, nie tyle akord, co szpica – pojedynczy zwiadowca badający teren, wypuszczający się samotnie na ciepłą skórę to grejpfrut. Sugestywny, w sam raz świeży, w sam raz gorzki.

Szybki rekonesans, pół minuty i oto nadciągają główne siły. Głęboki, nieczyszczony wetiwer łączący świetlistą zieloność z niejednoznaczną, niepokojącą głębią nut ziemisto – drzewnych, pikantne, ekspansywne nuty przyprawowe i transparentny, stonowany akord żywiczny oparty na benzoesie, elemi, labdanum i prawdopodobnie także galbanum. Wciąż wyraźny grejpfrut stanowi na tym tle akcent nieomal kwiatowy – zyskuje niezwykłą  urodę zmieniającą Red Vetyver w kompozycję nadspodziewanie perfumeryjną i ładną po prostu.

Rozwój kompozycji to perfumeryjna klasyka. Wetiwer nabiera korzennej, niepokojącej głębi i wtapia się, wsiąka w ciemniejące, nabierające zmysłowego ciepła nuty przyprawowe. Balsamiczne, wielowymiarowe akordy żywiczne, które od początku dają zapachowi orientalny czar i niezwykłą aurę zamieniają się w jedną z najpiękniejszych perfumeryjnych baz, która trwa i trwa i trwa…

Używam tu określeń „perfumeryjny”, „ładny”, „przyzwoity”; nie oznacza to jednak, że Wetiwer Montale jest nijaki i bez wyrazu. Moc ma pioruńską, niekoniecznie dokładnie taką, do jakiej przyzwyczaił nas Pierre Montale, ale i tak wystarczającą; po wygaśnięciu grejpfruta zmienia się w naprawdę piękny, klasyczny orient, który nosi się bez dreszczu emocji, ale za to z prawdziwą przyjemnością. I niespodziewanie zupełnie myślę, że w tym przypadku to wystarczy. Przy tej trwałości luksus noszenia na sobie „ładnego” i „przyzwoitego” zapachu przez 10 lub 12 godzin bez poprawek może stanowić atut wystarczający. Naprawdę.

Najbardziej niezwykłym elementem kompozycji jest… Nazwa.

Czerwony Wetiwer intryguje i nawet jeśli sama kompozycja nie zadziwia, to spełnia obietnice zawarte w tytule. Wetiwer Montale jest rzeczywiście pikantny, orientalnie bogaty, jeśli nie gorący, to przynajmniej porządnie ciepły. Podoba mi się.

Data powstania: 2008

Twórca: Pierre Montale

Nuty zapachowe:

wetiwer z Haiti, marokański cedr, paczula, grejpfrut, elemi, czarny pieprz z Madagaskaru

* Na obu zdjęciach Prince: pierwsze to okładka albumu „Planet Earth”, drugie pochodzi z magazynu Soma.