Dziś na tapecie trzecia próbka od Szarej Róży. A worek ciągle pełen cudów… . Ależ mieli koncept! Ależ udana kampania! Pomysł na perfumy zachowujące się jak atrament sympatyczny, podkreślanie związków zapachu ze sztuką (jak gdyby stworzenie dobrego zapachu nie było wystarczającą sztuką samą w sobie), ukucie pojęcia Art Perfume. Nieźle. Wybór nazwy oznaczającej nie tylko […]
. Siódmy wspaniały M7 to siódmy męski zapach wypuszczony przez dom mody Yves Saint Laurenta. Tajemnicza nazwa okazuje się prosta do granic możliwości. Mnie to nie przeszkadza, ale zastanawiam się, czy gdyby nadano mu bardziej intrygujące imię, na przykład Don Juan, to nie byłby odbierany inaczej, a co za tym idzie nie zyskałby większej
Yves Saint Laurent M7 Czytaj więcej »
Druga gawęda z zieloną dedykacją. Sałacik, mam nadzieję, że Cię nie rozczaruję. . Dziwny zapach. Nieperfumeryjny w sposób inny, niż zapachy dosłowne i ciężkie. Woń chemiczna, zimna, uwierająca, a jednak nie napiszę, że brzydka. L’Antimateire pachnie jak skóra przetarta wacikiem po pobieraniu krwi. Pamiętacie? Kojarzy mi się z ekskluzywną kliniką, gdzie wszystko jest czyste, zdezynfekowane,
LesNez L’Antimatiere Czytaj więcej »
. No i mamy trzecie perfumeryjne nawiązanie do Aleksandra Wielkiego w moim ogródku. Plącze mi się ten Macedończyk po wyobraźni. Nie tylko perfumeryjnej, ale także muzycznej i literackiej, o czym wspominałam przy okazji recenzji Fire From Heaven I Hate Perfume i, całkiem niedawno, Iskandra Parfum d’Empire. A, zapomniałam o niesławnej adaptacji filmowej, którą pewien mój
Diptyque Eau Lente Czytaj więcej »
. Dwa razy Eureka! Dzieje się coś z moją skórą. Albo z moim nosem… Nie wiem, od czego to zależy: jem to, co zwykle, piję to, co zwykle (czyli głównie kawę), a jednak coś się zmieniło. Wyłażą na mnie nuty drzewne. Wydobywam je z każdego zapachu, nawet z takich, które kiedyś wydawały mi się zbyt
Parfumerie Generale Private Collection Bois Blond i Dsquared2 He Wood Czytaj więcej »
. Ciemny salon, drewniane, wiecznie zamknięte okiennice, ciężkie zasłony, skórzane fotele i śniady, bardzo szczupły mężczyzna o czarnych, związanych cienką aksamitką włosach pogrzebany za życia w tej ponurej jak mauzoleum samotni. Spędza lata w otoczeniu tytoniowego dymu palonych z widoczną przyjemnością cygar i buteleczek z lekami mającymi kupić mu czas na kolejne i kolejne cygaro.
Vero Profumo Onda Czytaj więcej »
. Dziś pierwsza z serii recenzji, które powstały dzięki Szarej Róży zwanej Sałatą, która twierdząc, że lubi kiedy się złośliwię obdarowała mnie woreczkiem próbek mających stać się inspiracją dla wielu wrednych tekstów. Kiedy Sałatka opowiadała mi, że testy Stephena Jonesa przypłaciła torsjami znałam zapach ledwie z pobieżnego niuchania fiolki i naprawdę byłam zdziwiona, cóż Ją
Comme des Garcons Stephen Jones Czytaj więcej »
. Na Piotrusia z popielnika… Otwarcie jest takie: 😉 Na Piotrusia z popielnika iskiereczka mruga. I rzecze: – Nie pieprz Pietrze Padpy pieprzem, bo przepieprzysz Padpę pieprzem. Piotruś na to: – A popieprzę popiół pieprzem, by wrażenia były lepsze…* I początkowe nuty Padparadschy zwanej na forach perfumeryjnych Padpą to po prostu popieprzony popiół, w który
Satellite Padparadscha Czytaj więcej »
Cykl obuwniczy trwa. 😉 Po sandałach kolej na drewniaki różne. Cedre Blanc początkowo wcale nie jest Cedre i zupełnie nie jest Blanc. W nutach znajdujemy liście fiołka i to jest właśnie pierwszy akord. Gniecione liście: świeże i zielone jak w Calamusie Comme des Garcons, tylko tu podszyte nie słodką, lecz wytrawną przyprawowością. Green Twigs –
Heeley Cedre Blanc Czytaj więcej »
. Santal Noble to zapach w szczególny sposób dziwny. Zaraz wyjaśnię, jakiż to sposób. Otóż jest to sandałowiec elegancki, perfumeryjny, nadspodziewanie normalny. I dlatego, choć rzekomo firma niszowa i skład też jak najbardziej niszowy, Santal Noble jest zapachem, który bardziej chyba zaskoczy człowieka „siedzącego” w perfumeryjnej niszy, niż człowieka obcującego na co dzień z perfumami
Maître Parfumeur et Gantier Santal Noble Czytaj więcej »
