Rebelia za sto złotych – Oud Noir Ted Lapidus

Pewnie nie raz zdarzy Wam się przeczytać lub usłyszeć, że w większości ambrowych perfum nie ma ambry, w perfumach z nutami animalnymi nie ma składników pochodzenia zwierzęcego, a w „budżetowych” oudach nie ma oudu. To prawda i w sumie dotyczy nie tylko kompozycji ze średniej półki. I właściwie… co z tego?

Perfumy są sztuką immersyjną. Jakość składników ma znaczenie o tyle, o ile wpływa na efekt końcowy. Brzmienie i głębię perfum, odbiór zapachu, trwałość na skórze. Reszta to iluzja. I jeśli jest piękna i jeśli zachwyca, to ja chętnie ulegam.

Oud Noir marki Ted Lapidus to perfumy tak zwane „budżetowe” i trochę jako wstęp do cyklu „Perfumy do 100 zł” została ta recenzja pomyślana. „Do 100 zł” to nie jest cena oficjalna w stacjonarnych perfumeriach, ale mnie udało się swój flakon właśnie poniżej tej granicy nabyć w jednej z godnych zaufania perfumerii internetowych.

Oud Noir ma wszystko to, czego w perfumach szuka miłośnik niszy.

Niejednoznaczne, nowocześnie „techniczne”, mrocznie eteryczne i dymne otwarcie dające po nosie nie tylko bezkompromisowym blendem przypraw i kadzidła, lecz także charakterystycznym, zjaranym aromatem gwajakolu – molekuły, która dzięki niuansom w typie podkładów kolejowych bezbłędnie robi z perfum kompozycję nowoczesną i „alternatywną”.

Drugi atut perfum Lapidusa to wielowymiarowość nut drzewnych. Od lekkich, jasnych – brzoza, cedr, przez kremowe jasne – sandałowiec, po nuty dociążające zapach jak cegła w plecaku – gwajak i syntetyczny oud.

Trzeci atut to śliwka. Wędzona, tłusta, brudząca palce. Naturalnie słodka, niepodrasowana cukrem. Obtoczona w gorzkiej kawie i gorzkim kakao.

I teraz wyobraźcie to sobie razem: wędzone, brudne śliwki; nadpalone podkłady kolejowe; jakieś opony i smary; stary, skórzany pasek klinowy i fura radochy.

Jeśli ktoś kiedyś lubił grzebać przy samochodach albo motocyklach i robił to w starym, zagraconym garażu, w świetnym towarzystwie, to Oud Noir Teda Lapidusa przeniesie go w czasie i przestrzeni. Mnie przeniósł. Immersja i tęsknota dopadły mnie tym skuteczniej, że z wujkiem, który uczył mnie wymieniać świece i paski klinowe, przedmuchiwać filtry oleju i zmieniać olej, systematycznie moczyliśmy zardzewiałe śruby w coca coli, więc cynamon i karmel są doskonale w temacie.

To nie są perfumy brudne. To nie są nawet perfumy nieeleganckie. Choć eleganckie też nie są. 😏 Mają tę ekscytującą eteryczność i nowoczesny sznyt buntownika doskonale zrobionego. Stara skórzana kurtka wcale nie jest stara. Pomimo przetarć, pachnie nowością. Wielkie, pokraczne buciory są doskonałej jakości i… takie właśnie mają być. A niedbały, nieuporządkowany look wymagał więcej pracy, niż najstaranniej wyprasowana koszula i węzeł Merowinga na krawacie.

Jako niepoprawna i wcale nie dążąca do poprawy buntowniczka kontestująca wszelkie stereotypy i normy estetyczne czuję się w Oud Noir doskonale. W sam raz ekscentrycznie, w sam raz nowocześnie i w sam raz słodko. Nawet ich średnia trwałość i gasnąca projekcja są w pewien sposób zaletą, bo można sobie zaaplikować rebelianckiego bucha na mocne wejście, bez obawy zaduszenia towarzystwa w czwartej godzinie imprezy, kiedy już wszyscy zaczynają być wstawieni.

A w razie czego, zawsze można poprawić.

To oczywiście Fenriz – kto zna, ten zna

Data premiery: 2014
Koncentracja: eau de perfum
Projekcja: początkowo idzie na całość, ale szybko brakuje mu pary
Trwałość: ok

Nuty zapachowe:
Nuty głowy: cynamon, gałka muszkatołowa, kadzidło, kawa, szafran
Nuty serca: brzoza, jaśmin wielkolistny (sambac), pralina, skóra, śliwka
Nuty bazy: ambra, cedr, sandałowiec, oud, wanilia