The Scent of Departure – VIE

Dziś zapraszam do Wiednia – miasta muzyki. Tym razem bez zagajenia, bez przygrywki. 🙂

Dlaczego? Bo na klawiaturę ciśnie mi się powtórne WOW. 

Tym razem źródłem mojego zachwytu jest kawa – moje niespełnione perfumeryjne marzenie. Duuużo kawy.

Wyraźny aromat mielonych kawowych ziaren pojawia się już w otwarciu. Choć, aby oddać istotę rzeczy powinnam napisać raczej, że na mojej skórze, przy tej pogodzie VIE w ogóle nie ma otwarcia. Zapach jest relatywnie linearny, co zaskoczyło mnie szalenie, gdyż w sieci jedna ze stron opisujących serię wymienia w nutach głowy cytrynę, bergamotę, miętę i trawę. Wyznaję, że dla mnie wizja takiego preludium była wysoce nieatrakcyjna.

Tymczasem VIE to głównie kawa, wanilia i paczula. Akord przypominający łagodniejszą i mniej słodką wersję A*Mena Thierry’ego Muglera. 

Przytulność i swego rodzaju spożywczą swojskość daje kompozycji sukcesywnie zyskująca na znaczeniu nuta czekolady. Wyraźnie wyczuwam również aromat ciemnej, niesłodkiej lukrecji – i z ogromnym zaskoczeniem przyznać muszę, że zupełnie mi on w tej kompozycji nie przeszkadza.

Nieco chłodu wprowadza akcent przyprawowy: goździki, pikantny cynamon, ślad niemożliwych dla mnie do zidentyfikowania nut ziołowych (wedle strony,  o której wspominałam wcześniej to estragon, ale mam przekonanie, że znajdziemy tu także rozmaryn) oraz złożenie mięty pieprzowej z odrobiną ostro-chłodnych nut kwiatowych w rodzaju lawendy lub szałwii. Jest to jednak ledwie akcent – unoszący zapach, dający mi pewną lekkość, ślad stymulującej pikanterii, lecz nie wpływający na ogólne wrażenie. 

W bazie, poza piękną, niepiwniczną, suchą, orzechową paczulą odnajdziemy delikatne, gładkie nuty drzewne. Oraz oczywiście wciąż obecny, wciąż obecny akord gourmand: kawę, czekoladę i wanilię zarysowaną cynamonowym pazurem.

Podkreślić muszę, że wbrew nutom, nie jest VIE typowym perfumeryjnym słodziakiem. To niezwykłe złożenie kojarzących się z perfumeryjnymi bombami kalorycznymi woni brzmi na mojej skórze mniej ciężko, niż, wspomniany już, rzekomo męski A*Men.

Jeśli (zgodnie z intencją twórcy) potraktujemy zapach jako metaforę przechadzki po uliczkach Wiednia, to dzień jest pogodny, powiewy wiatru wyhamowują między pięknie odnowionymi kamienicami, nagrzane mury oddają nagromadzone ciepło i odgradzają nas od rzeki. Z licznych Konditorei Cafe Häusern dochodzą smakowite aromaty. Nie tylko kawy, ale też pysznych, wiedeńskich wypieków.

I owszem, po raz kolejny udało się Geraldowi Ghislainowi uchwycić atmosferę miasta odwiedzanego podczas urlopu, zwiedzanego niespiesznie i z przyjemnością.

Może i są zapachy z serii Scent of Departure nieco powierzchowne, ale u licha, jako pamiątki z podróży, swoiste olfaktoryczne pocztówki ukazujące najmilszy widoczek i chwytające najmilsze wspomnienia – są fantastyczne.

O ile BUD mnie urzekł sugestywnością, lecz nie wzbudził żądzy posiadania, o tyle VIE chyba chcę mieć. Ze względu na tę kawę…

Data powstania: 2011
Twórca: Gerald Ghislain

Ilustracje do tekstu:

• Na pierwszym zdjęciu Puzzle Trefl – Wieczór w Wiedniu.
• Kaffeehaus i kawa to Café Central w Palais Ferstel. Zdjęcie ze strony hotelu Der Wilhelmshof    
• Druga panorama z www.mondodelgusto.it
• Zdjęcie przytulnego wnętrza Café Westend na Mariahilferstrasse 128 ze strony checkfelix.com
• Uliczka na wiedeńskiej starówce ze strony www.haslau-mariaellend.at