Favkes – dla Ciebie 馃檪
Drzewna doskona艂o艣膰 – doskona艂a drzewno艣膰
Wyobra藕 sobie, 偶e wchodzisz do starej, drewnianej cerkiewki… Popychasz drzwi z grubych desek, s艂yszysz skrzypienie zawias贸w, wchodzisz w p贸艂mrok.
Czujesz zapach drewna, kadzid艂a, skupienia. Jest pusto. Ostatni wierni wr贸cili do dom贸w tuli膰 dzieci i 艣cieli膰 艂贸偶ka. Wybierasz kl臋cznik blisko ciemnego od wosk贸w i dymu ikonostasu, zginasz kolana, dotykasz d艂o艅mi ciep艂ego, g艂adkiego drewna, opierasz czo艂o o pulpit…
Co czujesz?
Stare, suche drewno sosnowe pij膮ce przez wiele, wiele lat dym 偶ywicznych kadzide艂, dotykane z nadziej膮, kaleczone przez nieuwag臋. Pociemnia艂e od czasu, od ludzkich d艂oni, od osiadaj膮cych na nim cz膮stek kurzu i sadzy i… Tak, od 艣rodk贸w konserwuj膮cych tak偶e.
Oto L’Eau Trois.
Zapach wype艂niony intymnym p贸艂mrokiem i jednocze艣nie strzelisty. Wytrawny, suchy, pozbawiony perfumeryjnych ozdobnik贸w, bez krztyny kokieterii.
Obecne w sk艂adzie zio艂a s膮 tak samo suche jak tworz膮ce trzon zapachu drewno. Nie „przyprawiaj膮” go, nie czyni膮 艂adniejszym i 艂atwiejszym lecz przeciwnie: pog艂臋biaj膮 t臋 drewnian膮 wytrawno艣膰, dodaj膮c zapachowi 偶ycia i mocy.
Wyczuwalna u schy艂ku zapachu mirra przybiera w L’Eau Trois posta膰 gorzko-偶ywiczn膮, harmonizuj膮c膮 z drzewn膮 dymno艣ci膮 aromatu tego metaforycznego kl臋cznika. Jest to jednak kompozycja konsekwentna, wi臋c tak偶e zapach mirry jest, podobnie jak 偶ywiczno艣膰 niepodzielnie dominuj膮cego w nutach drewna i 偶ywiczno艣膰 snuj膮cego si臋 w tle kadzid艂a, zapachem suchym, dalekim od 艣wietlistej lepko艣ci Jaisalmera na przyk艂ad.
W por贸wnaniu do innych kojarzonych 艣wi膮tynnie zapach贸w takich jak seria Incense Comme des Garcons, Cardinal Heeleya, czy Messe de Minuit Etro L’Eau Trois nie jest ko艣cio艂em – monumentaln膮 艣wi膮tyni膮, lecz drewnian膮 kapliczk膮 bez zdobie艅 i z艂oce艅, bez ambicji zaimponowania bogom i onie艣mielenia ludzi…
Jeden z moich znajomych twierdzi, 偶e L’Eau Trois nie pachnie jak kl臋cznik, lecz jak wn臋trze wielkiego, drewnianego konfesjona艂u. Przyznaj臋, 偶e nie mam szczeg贸lnego do艣wiadczenia w zakresie przebywania w konfesjona艂ach, ale ze wzgl臋du na pot臋偶n膮 moc i trwa艂o艣膰 zapachu jestem sk艂onna przyj膮膰 t臋 interpretacj臋.
Niech b臋dzie konfesjona艂.
Bez wzgl臋du jednak na to, z czym por贸wnamy ten drewniany fenomen – dla mnie to absolutny idea艂 drzewnej pow艣ci膮gliwo艣ci. Zapach, kt贸ry podczas test贸w zaintrygowa艂 i zadziwi艂, a teraz, latem, u偶ywany ju偶 bez wynikaj膮cej z niewielkiej pojemno艣ci pr贸bki oszcz臋dno艣ci – ol艣ni艂 mnie, zachwyci艂, wdar艂 si臋 do 艣cis艂ej czo艂贸wki zapachowych fascynacji…
Data powstania: 1975
Tw贸rca: Serge Kalouguine
Nuty zapachowe:
mirra, mirt, oregano, czystek, sosna, laur, tymianek, rozmaryn
8 komentarzy o “Diptyque L’Eau Trois”
Tak. Ta recenzja jest dok艂adnie tym, czego oczekiwa艂am.
Nie b臋d臋 nic wi臋cej pisa膰 bo to zb臋dne.
Wspania艂a recenzja dla fascynuj膮cego zapachu – kolejny na mojej li艣cie tych, kt贸re chc臋 pozna膰 bli偶ej.
I oczywi艣cie ogromnie Ci dzi臋kuj臋:*
Favkes, bardzo mi艂e rzeczy piszesz, ale w moim odczuciu recenzja nie jest ani w po艂owie tak wspania艂a, jak zapach. Powinnam tu pia膰 z zachwytu… No, w sumie piej臋. 馃榾
I oczywi艣cie, prosz臋 bardzo. 馃檪
Sabb opisujesz zapach czuj膮c go ca艂ym cia艂em, ka偶dym zmys艂em… to jest pi臋kne, to pozwala mi (i wielu innym czytelnikom) wyobrazi膰 sobie zapach i poczu膰 go w wyobra藕ni. Zawsze by艂a艣 dla mnie wzorem zapachowym… wszelkie kadzid艂a, drewna, 偶ywice pozna艂am dzi臋ki Tobie. Odno艣nie L’Eau Trois… mam wielkie ocz臋ta i niewyobra偶alnie wi臋ksz膮 ochote pozna膰 zapach „na sobie”.
Dzi臋kuje Sabb.
Iv.
Iv, ja tak je odbieram. I szczerze – nie wiem, czy to nie jest jaki艣 objaw 艣wira. 馃槈
A L’Eau Trois poznasz – ju偶 obieca艂am. Niech no tylko zbior臋 si臋 w sobie i wy艣l臋 paczk臋. 馃檪
Droga Sabbath, wydaje mi si臋, 偶e posidasz L'aeu trois ;)) moje pytanie brzmi, po czym poznac wersj臋 grzybowa od niegrzybowej? Mam odlewke i probke, wg mnie obie pachna tak samo, nie wyczuwam grzyba ;). Czy wygl膮d flakonu powiedzia艂by mi, ktore to s膮 wersje? 馃檪
Basiek93
przepraszam za liter贸wki i brak polskich liter :), jak zawsze, pisz臋 za szybko.
*posiadasz
**L'eau
馃檪
W艂a艣nie pozna艂am L'eau Trois i opisa艂a艣 go dok艂adnie tak jak go postrzegam. By艂am kiedy艣 w starej, drewnianej cierkiewce w miejscowo艣ci Varzuga nad rzek膮 Umb膮 na wybrze偶u M. Bia艂ego i ten zapach dok艂adnie tak pachnie, oddaje ten p贸艂nocno-wschodni, dziki, urzekaj膮cy klimat tamtego regionu. Nie jest to wielka, pe艂na z艂oce艅 typowa rosyjska cerkiew, ani nie jest to kamienny ko艣ci贸艂 katolicki.