Santalum Profvmvm (Profumum Roma)

Sandałowiec różne miewa oblicza.

Bywa oleiście leniwy, bywa słodkawy, bywa nieomal goździkowo intensywny. Czasem w zapachach tworzy tylko bazę, wypełniacz przestrzeni, a czasem zdarza się zapach, w którym sandałowiec zostaje wyciągnięty do przodu, postawiony na piedestale, jak drzewne dzieło sztuki.

I Santalum Profumum to jest właśnie taka rzeźba w sandałowym drewnie.

Sandałowiec, który znajdujemy w Santalum został niedawno ścięty, delikatnie okorowany i ułożony w cieniu, żeby nie spękał na słońcu. Jego zapach jest jednocześnie ekspansywny w ten szczególny sposób, w jaki ekspansywny jest aromat świeżego drewna i dojrzały, z charakterystyczną nutą nadającą mu ciężkości grubego aksamitu.

Co ciekawe – otwarcie wcale nie jest najmocniejszą, najbardziej efekciarską fazą rozwoju zapachu. Inaczej, niż w większości kompozycji, tu jest spokojne, czysto drzewne, jaśniejsze nieco, niż nadchodząca po nim cynamonowa ostrość.

Oto w następnej chwili, kiedy już rozpoznamy naturę sandałowego drzewa – nie drzewa i zadziwimy się jego niezwykłą urodą, przychodzi pora, na odrobinę pikanterii. Cynamon w Santalum jest ostry, szorstki i wrażenie to pogłębia kontrast ze spokojnym otwarciem.

A kiedy oswoimy już cynamonowego intruza, kiedy ustanie wrażenie drapania w gardle, zaczynamy pod warstwą przypraw i drewna wyczuwać szlachetną żywicę. Mirra. Znów świeża, ale nie mokra, z wyraźną terpenową nutą, balsamiczna i bogata. I dopiero ten dodatek tworzy magię – zapach nabiera życia jak gdyby zaczynał poruszać się, przeciągać. Płynny, spokojnie zmysłowy taniec Santalum na skórze może zdawać się monotonny, może zapewne znudzić miłośników mocnych wrażeń, ja jednak mogę spędzać w jego towarzystwie długie godziny bez znużenia. To piękna, prosta i jednocześnie pełna kompozycja zapachowa rodem z hinduskiej mitologii. Jeśli rzeczywiście sandałowce rosły niegdyś wyłącznie w rajskich ogrodach, to cieszmy się, że mamy już za sobą przewrót, który dał nam dostęp do tego skarbu.

Na koniec nie mogę nie porównać Santalum z innym sandałowym arcydziełem – Tam Dao.

Oba proste, oba bez szczególnie skomplikowanej piramidy nut, oba linearne, niezmienne, statyczne. A jednak tak, jak Tam Dao jest zapachem łagodnym, mięciutkim, leniwym, tak Santalum jest ciemniejszy, bardziej zmysłowy, niejednoznaczny.

To tak, jak gdyby porównać powolność grubiutkiej pandy z oszczędnymi ruchami jawajskiej tancerki. Nie to samo. 🙂

Nuty zapachowe:

Sandałowiec, cynamon, mirra