Atelier d’Artiste Nez à Nez

.

Chciało mi się czegoś… Charakterystycznego. I z charakterem.

Rum, koniak i tytoń w nutach zapowiadały atmosferę fine de siecle’u. Przybrana tymi mocnymi nutami, nie schłodzona lawendą kawa kusiła obietnica mocy i mroku. Tymczasem… Podczas testów pierwsze przyszło mi do głowy to zawsze irytujące stwierdzenie: „przecież ja to znam”. I jeszcze przeświadczenie, że ktoś zapomniał w nutach wymienić ambrę, której jest w Atelier d’Artiste naprawdę sporo.

Mój mózg mnie czasem irytuje: okropnie samowolna z niego bestia.

Barbarzyńca okiełznany

Uwaga… zaczynam.

Stukam w wielkie, zbite z grubych desek drzwi, czekam w napięciu, nerwowo poprawiając włosy, wygładzając niedostrzegalne fałdy na ubraniu… Drzwi otwierają się z modulowanym skrzypnięciem i oto z niepokojem i nadzieją wchodzę do Atelier Artysty.

Aromaty mocnych trunków i parzonej po turecku kawy łączą się ze słodkawym zapachem nieco zawilgoconego fajkowego tytoniu; niecodzienna, chemiczna mieszanka przypraw (kmin, jałowiec, liść lauru, olejek cynamonowy, odrobina kamfory) i owocowej słodyczy pozwala wyobrazić sobie pędzle moczące się w kubku ze skwaśniałym winem; ciężkie, aksamitne kotary odcinają dopływ słońca i powietrza dorzucając do iście artystowskiej palety woni także charakterystyczny zapach paczulowej stęchlizny.

Czynnikiem, który czyni ten bogaty melanż znośnym i intrygującym jest pięknie szorstka, sucha, dyskretnie słonawa ambra.

Artysta wita mnie niedbale; w wymiętym, niezbyt świeżym odzieniu przysłoniętym wielkim, skórzanym fartuchem. Zza jednej z kotar podgląda nas bladoskóra niewiasta w purpurowym gorsecie – nie zagrzewa jednak długo miejsca, dyskretnie usuwając się w cień, zostawiając za sobą ledwie smugę… Kobiecości. Ślad miękkiego, zmysłowego piżma.

Nasz gospodarz nie jest mistrzem towarzyskiej pogawędki. Głos ma chrapliwy, niski, „przepalony”, jego ciało jest żylaste, a cera śniada. Podczas urywanej konwersacji śledzę go wzrokiem usiłując wyłowić z mroku jego rysy, zajrzeć w oczy, rozpoznać. I wreszcie wiem, skąd znam tego człowieka i ten zapach.

Daję słowo – tak mógłby pachnieć imć Nawalony Ruski, o którym pisałam dawno temu, jeszcze przed założeniem tego bloga. To nadal „szalenie atrakcyjny typ”, jednak w tym wcieleniu cywilizacja okiełznała go, stłumiła nieco.

Atelier d’Artiste jednoznacznie kojarzą mi się z Ambre Russe i właściwie mogłyby nazywać się Ambre Française. Od bezpardonowej i jednocześnie porywającej kompozycji Corticchiato różni się nie tylko nieco innym „kontekstem kulturowym” układu nut, ale też mniejszą mocą.

Skutkiem lat edukacji i europeizacji naszego perfumeryjnego bohatera jest nie tylko zmiana broni, którą wojuje i zestawu używek, którymi się posiłkuje, ale też rezygnacja, głęboko skrywane rozgoryczenie, które dostrzegam tu jako… Brak cukru do kawy. Rosyjska herbata była słodka.

Twórca: Karine Chevallier

Nuty zapachowe:

Nuty głowy: rum, koniak, czarne winogrona

Nuty serca: jałowiec, paczula, wetiwer, maliny

Nuty bazy: tytoń, ziarna kawy, wanilia

* Na ostatnim zdjęciu oczywiście Daniel Olbrychski, tym razem jako Karol Borowiecki w „Ziemi Obiecanej” Andrzeja Wajdy