Pollena Aroma Larendogra i Eau de Cardamon cz.2

Eau de Cardamon to zupełnie inna historia.

Perfumy powstały dla mężczyzn pragnących zdobywać. I to skutecznie, bo ponoć inspiracją dla ich zapachu jest indyjski afrodyzjak vajikarana. Czy mnie uwiódłby amator vajikarany, dyskutować nie będę. Zapewne wśród ludzi śmierdzących potem mężczyzna pachnący kardamonem i jałowcem mógłby stanowić atrakcję. Ale ja nie o tym…

Eau de Cardamon zaczyna się okropną (ale za to mocną) nutą wody kolońskiej typu Brutal. Nie pamiętam, co prawda, jak ów osławiony Brutal pachniał, ale skojarzenie mam właśnie takie.
I kiedy już przymierzałam się do skreślenia zapachu, po jakimś kwadransie straszenia nasz brutal złagodniał i zaczął pachnieć, zamiast „pachnieć”.

Sam kardamon jest w zapachu wyczuwalny w sposób, którego nazwa nie sugeruje. Niby jest głównym składnikiem, ale po wierzchu jak plama oleju pływają nuty żywiczne: styrax, galbanum, jakieś olejki z iglastych krzewów ze wskazaniem na jałowiec i cyprys. I jeszcze coś, co nie wiem jak się nazywa, ale rośnie u mnie na działce przed bramą i ma wiotkie, jasnozielone igiełki zebrane w kępki.
Pod tą warstwą dopiero pulsuje, rozpycha się kardamon pachnący (podobnie jak w Black Cashmere) zupełnie jak imbir. Dalej szafran, cynamon, krztyna mocno suchych goździków, chłodny, przypominający nieco lawendę anyż, może waniliowe słupki w wersji wilgotnej, niespożywczej znanej z pierwszych nut Un Bois Vanille Lutensa.
I wreszcie trzecia warstwa zapachu, ujawniająca się z rzadka, jeśli perfumy w dobrej kondycji przetrwają na skórze ze trzy godziny – sandałowiec. Znów oleisty, wyostrzony przyprawowym towarzystwem, ale bardziej miękki, niż poprzednie nuty.

Niestety, nieczęsto udaje się Eau de Cardamon dotrwać do tego momentu, bo zwykle dość szybko ze mnie znika zostawiając po sobie ledwie pozapach (analogicznie do powidoku).
Gdybyż tylko miał Kardamon lepszą trwałość mogłabym rozważyć zakup, bo mariaż buzujących przypraw, przejrzystych żywic i gładkiej, sandałowej bazy, jaki zaproponowali nam perfumiarze z Polleny – Aroma, choć jak na moje, kobiece potrzeby nieco zbyt koloński w charakterze, jest kompozycją całkiem przyzwoitą. Nie ma się czego wstydzić Panie i Panowie. 🙂

Marzy mi się tylko, żeby twórcy zapachów upublicznili gdzieś przyzwoitą piramidę z wypisanymi po kolei nutami. Bo pisząc recenzje czułam się trochę jak pijane dziecko we mgle.

* Aneks do recenzji z podziękowaniami dla Hisoki:
To zielone z pęczkami igieł do modrzew. Przy okazji zweryfikuję swoje wrażenia – to znaczy obwącham pierwszy napotkany modrzew.

Są tu jacyś miłośnicy Monty Pythona? :-)))