Recenzje gościnne: Katalina o Rasha Rasasi

Tym razem bez wstępów. Katalinę wspominałam tu nie raz i zapewne nie raz jeszcze to zrobię. Jest utalentowana, piękna, skromna i na dodatek naprawdę niespotykanie miła. Statystycznie rzecz biorąc, nie powinna istnieć. :)
 

Dziś zapraszam, Was do lektury gościnnej recenzji perfum Rasha - jednego z zapachów z wygranego przez Kat w ubiegłym miesiącu zestawu próbek z perfumerii Yasmeen. 

Pamiętajcie, że listopadowe losowanie wciąż przed nami. ;) 

Katalina o Rasha Rasasi

 

Ciężko było się powstrzymać przed natychmiastowym odbezpieczeniem przesyłki z próbkami! I pewnie dlatego nawet nie próbowałam się powstrzymywać... Przypuściłam zmasowany atak na fiolki, chłonąc ich bogate aromaty, a kiedy nasyciłam już pierwszy głód sięgnęłam śmiało po tę, która w okamgnieniu mnie zawojowała: Rashę.

Rozpoczynam tę „recenzję” z dużą nieśmiałością, ponieważ mam świadomość tego jak niewiele wiem o zapachach. Daleko mi do mistrzowskich opisów Sabbath. Mój olfaktoryczny świat mogłabym podzielić na zdawkowe: "podoba mi się" i "nie podoba mi się". Zacznę od tego, że orientalne pachnidła fascynowały mnie chyba od zawsze, głównie ze względu na to jak bardzo odbiegają od spopularyzowanych na naszym rynku zapachów. Cenię w nich bogactwo i złożoność kompozycji, mimo że nie zawsze jestem w stanie świadomie rozłożyć je na czynniki pierwsze.

źródło

Rasha jest dla mnie kwintesencją orientu. Już odrobina zaaplikowana w strategicznych miejscach na ciele zapewnia nam wiele godzin zmysłowej przyjemności. Zapach trwa i trwa, otulając noszącą go osobę. Kiedyś oglądałam pewien serial, którego akcja rozgrywała się w Maroku. W trakcie noszenia Rashy nie mogłam uciec od rozmaitych skojarzeń z tym związanych. 

Pierwsze minuty to dawka uderzeniowa: piękna, intensywna i wibrująca wręcz. Zdecydowanie orientalna, choć wyczuwam w niej kwiaty. Jednak o ile w typowych perfumach kwiaty zazwyczaj kojarzą mi się z lekkością i świeżością, o tyle tutaj mam wrażenie jakby roślina oplatała człowieka przejmując jego ciepło i nabierając nieco „zwierzęcych” tonów. I tak, w tych pierwszych minutach miałam w myślach obraz młodej, pełnej energii dziewczyny, która zatraca się w tańcu kręcąc zmysłowo biodrami, odrzucając do tyłu długie czarne włosy, skrywając twarz za półprzejrzystą woalką.

źródło

W miarę upływu czasu da się wyczuć coraz więcej słodyczy. Jednak również ta słodycz jest bardzo orientalna, daleko jej do klimatów spożywczych, czy mdlącej landrynki. Tutaj jest zmysłowo, cieleśnie. Z resztą właśnie te dwa słowa powracają mi w myślach raz po raz w kontekście Rashy. Dziewczyna z mojej opowieści tańczy coraz wolniej, jej ruchy stają się bardziej płynne. Powietrze jest ciężkie i gorące, a muzyka zagłusza dźwięki świata zewnętrznego. Dziewczyna nie zauważa, że zza ażurowego parawanu obserwuje ją z fascynacją zabłąkany gość. Minuty płyną a ona wciąż tańczy, odrzucając co kilka chwil kolejny woal. Jednak w końcu ich spojrzenia muszą się spotkać, a naładowane elektrycznością powietrze eksplodować. To jest właśnie ten moment gdy Rasha osiąga swoje apogeum.

źródło

Z każdą kolejną minutą staje się cieplejsza, łagodniejsza, jakby bardziej senna. Rozleniwia się potęgując ogólne wrażenie zmysłowości. I chyba ten moment uwielbiam w niej najbardziej. Zdaje się otulać lekkim, miękkim woalem zapachu – nie dusi, tylko łagodnie opływa ciało i stan ten utrzymuje się przez bardzo długi czas. 

Rasha jest jednym z tych zapachów, które uwodzą i zniewalają. Otwarcie przyznaję, że jestem nią oczarowana i planuję zaopatrzyć się w pełnowymiarowy flakon.

Katalina

Dla porównania, recenzja mojego autorstwa tu: KLIK.

* Na pierwszym zdjęciu Katalina we własnej osobie.

Link do oryginalnego wpisu na blogu Kataliny Sugar & Spice: KLIK