Kobieta po przejściach i mężczyzna z mnóstwem zalet – Silver Iris i Gold Leather Atelier Cologne

Na początek walentynkowego miesiąca mam dla Was drugi, po Rose Anonyme + Vetiver Fatal męsko damski duet Atelier Cologne. Poprzednio pomysł był nietypowy: Twórcy AC zaproponowali nam romantyczną wersją zabawy w policjantów i złodziei. Tym razem sięgnęli po miłosny evergreen: kobieta po przejściach i mężczyzna z… pieniędzmi.

Kobieta po przejściach

Silver Iris często krytykowany jest za charakterystyczną kłąkową maślaność nuty irysowej. Ja przyznać muszę, że mnie sam irys w Silver Iris wręcz zachwyca. Miękki, głęboki, cienisty i tłuściutki aromat irysowego masła – jednej z najcenniejszych substancji w perfumiarstwie. Brzmi naprawdę pięknie.

Problematyczne są nuty towarzyszące.

Dystynktywny dla tej olfaktorycznej opowieści jest irys. Nuta ta – ziemista i miękka zarazem – idealnie odpowiada obrazowi kobiety, która „już wie”. Więcej, niż chciałaby. Lecz zarazem udaje jej się żyć z tą wiedzą.

Łagodna, wielkooka i czujna. Maskująca ziemistość cery kosmetykami, na które nie może sobie pozwolić. Boleśnie świadoma tego, że życie nie jest baśnią, a książęta na białych rumakach są jednocześnie nieprawdopodobni i w realnym świecie niesłychanie kłopotliwi. Pozbawiona złudzeń, lecz nie nadziei.

Pustkę w sercu zagłuszyć mają przedmioty, którymi się otacza.

Mieszkanie po byłym mężu pełne bibelotów: porcelanowych figurek, puzderek z pozytywką, pamiątek po minionych karnawałach i utraconych przyjaciołach. Pękająca w szwach szafa na krzywych nóżkach, dziesiątki barwnych kapelusików i apaszek tkwiących w dziesiątkach barwnych pudeł… I ona. Zmęczona piękna kobieta w zielono – fioletowym, porzeczkowym kapelusiku i fuksjowym płaszczyku ze sztucznego tworzywa.

Niestety, cierpkie, owocowe nuty towarzyszące irysowi w otwarciu rychło
przechodzą w ów fuksjowy płaszczyk, który skutecznie odwraca uwagę od
niebanalnej, szlachetnej urody irysa. Syntetycznie słodkie serce
kompozycji brzmi tanio i różowo. I irytuje, jak przerysowany makijaż cy
tandetny kubraczek właśnie.

Klasyczna i poprawna, syntetycznie ambrowa baza Silver Iris jest przyjemna w odbiorze, perfumeryjna, z ładnym balansem wanilii i paczuli, ale nie jest stanie zupełnie zatrzeć złego wrażenia, które pozostawiło po sobie serce kompozycji. 

Schyłek tej opowieści jest komfortowy jak wczesny wieczór w domu: kubek waniliowej herbaty z miodem zamienia zmęczenie w rozleniwienie; gospodyni w wygodnej, bawełnianej piżamce wygląda na miłą dziewczynę, którą łatwo polubić. Trudno jednak zapomnieć o tym, jak charakterystyczny ma gust. Szczególnie, że duże, przykryte miękkim kocykiem łóżko i kanapa zawalone są stosami pluszaków w najdzikszych odcieniach różu.

Czy ja mógłbym serce złamać?

On różu nie nosi. Złoto i skóra pasują do niego doskonale.

Otwarcie jest łagodne, subtelnie słodkie – jak świeże owoce w rumie. Czerwone pomarańcze, dojrzałe węgierki i puchate brzoskwinie zalane złocistym rumem wraz z pestkami, skórkami i ogonkami. Zapach, mimo rumu, w pierwszych chwilach nie wydaje się męski. Raczej uniseks z ukłonem w stronę pań. Miło mi jednak obwieścić, że nasz bohater zdecydowanie zyskuje przy pierwszym poznaniu.

Na pierwszy rzut oka nieco zbyt ostentacyjnie gładki, nazbyt akuratny, za bardzo wypielęgnowany i wystylizowany. Wyznaję uczciwie, że po pierwszym kontakcie skatalogowałam go gdzieś pomiędzy Greyem z „50 twarzy Greya” (tak, przeczytałam, z tego samego powodu, dla którego Marek Niedźwiedzki kiedyś słuchał Modern Talking – żeby wiedzieć, dlaczego nie lubię), a playboyem Starkiem z „Iron Mana”. Obaj nie w moim typie.

Przy bliższym poznaniu okazuje się człowiekiem zadziwiająco przyjemnym w kontakcie. Bez póz, gry i całego tego popkulturalnego lukru odkrywamy kogoś, z kim porozmawiać można o malowaniu płotu, łzach wylanych nad losem Sokolego Oka i o tym, że nie można spać w dwóch łóżkach jednocześnie*. 

Zapach nabiera głębi, matu, wytrawności. Pięknie głębokie nuty drzewne zestawione z łagodnym, jasnym akordem ambrowo skórzanym ożywia złocisty szafran. Pięknie w tym kontekście układa się rum – też złocisty, bursztynowy, ani zbyt blady, ani zbyt dosadny. 

Ciepły, złożony aromat charakterystyczny dla ciemnozłocistego trunku dodaje kompozycji Atelier Cologne nie tylko charakteru, ale też, tak w perfumach pożądanej, komfortowości.

Złotoskóry* łagodnym barytonem mówi rzeczy, których chętnie słuchamy. Jest inteligentny, oczytany, zajmujący. Nie usiłuje nas uwodzić za pomocą tanich sztuczek, nie pajacuje jak Stark, nie próbuje bawić się w tandetne gierki jak Grey. Jest naturalny – i to jest największa siła Gold Leather: łagodna naturalność, która sprawia, że zapach układa się na skórze komfortowo i miękko, łagodnie, lecz bez wahania. Bez tych wszystkich tanecznych pas, które czynią kompozycję perfumeryjną zajmującą, lecz nieprzewidywalną.

Gold Leather zaskakuje tylko raz: kiedy zanika słodycz otwarcia i nasz bohater ze słodkiego elegancika przeobraża się w towarzysza, z którym przegadać można całą noc. I dzień. I noc. Jest to bowiem zapach, który sprawdzi się i jako perfumy casual, i (aplikowany obficie) jako rynsztunak na romantyczną schadzkę.

A gdy się zejdą…

Silver Iris i Gold Leather pojawiły się na rynku jako duet i podsumowanie w tym duchu wydaje się na miejscu.

Tym razem to on oczarował mnie bardziej. I mam obawy, że ich związek nie służy nikomu. Rose Anonyme aplikowana wspólnie z Vetiver Fatal miała jakiś sens. Zielone nuty podkreślały świeżość róży i w efekcie powstawała nowa jakość. Tutaj słodycz owocowego otwarcia Gold Leather tłumi przepięknego irysa z Silver Iris, zaś landrynkowe serce kompozycji irysowej zupełnie nie komponuje się ze szlachetnym akcentem rumowym.

Nie będzie Happy Endu. Ona nie poczuje się kochana i spełniona i nie przestanie kompensować emocjonalnych braków duperelami. On nie złagodzi wizerunku i wciąż będzie zyskiwał dopiero przy bliższym poznaniu. Irys i skóra, choć tak pięknie zwykle ze sobą współgrające, tym razem lepiej brzmią osobno. To dwie odrębne, skończone, kompletne kompozycje – nie elementy olfaktorycznego duetu. I tak, w moim odczuciu należy je nosić.

Silver Iris:

Data powstania: 2013

Twórca: Jerome Epinette

Trwałość: jak zwykle u Atelier Gologne – bardzo dobra. Kilkanaście godzin.

Nuty zapachowe:

Nuty głowy: mandarynka z Włoch, różowy pieprz z Chin, czarna porzeczka z Burgundii

Nuty serca: liście fiołka z Grasse, irys z Toskanii, mimoza z Grasse

Nuty bazy: paczula z Indonezji, biała ambra, bób tonka z Brazylii

Gold Leather:

Data powstania: 2013

Twórca: Jerome Epinette

Trwałość: dobra, od 8 do 12 godzin. Ale projekcja słabsza, niż oczekiwałam.

Nuty zapachowe:

Nuty głowy: gorzka pomarańcza z Sewilli, indyjski szafran, rum z Jamajki

Nuty serca: śliwka, dawana z Indii, eukaliptus z Kalifornii

Nuty bazy: frakcja drewna gwajakowego z Indii, frakcja drewna cedrowego z Teksasu, skóra, akord oudu

* Wszystko to są, oczywiście, odniesienia do klasyków literatury. Kto pierwszy zgadnie, do których – otrzyma ode mnie podarunek w postaci zestawu próbek.

• Na zdjęciach towarzyszących recenzji Silver Iris Adrianna Biedrzyńska.
• Z wyjątkiem trzeciego, które pochodzi z Tokyo Fashion.
• Na fotografiach towarzyszących recenzji Gold Leather Michał Żebrowski. Nie, nie lubię go, ale uroda Zbigniewa Zamachowskiego nijak nie pasowała mi do opisu. 🙂
• Ostatnie zdjęcie z bloga The Scented Hound.