Żywi przechodnie czyli Paryż w 10 dni

W obłędnym chaosie paryskiego ruchu ulicznego spotyka się dwa rodzaje przechodniów: spieszących się i nieżywych – twierdził reżyser Jean Renoir. My należeliśmy do pierwszego rodzaju.

Owszem, mieliśmy w planach niespieszne przechadzki i leżenie na trawnikach. Ale jakże tu przechadzać się i wylegiwać, kiedy tyle jest do zobaczenia?!

Troszkę poleżeliśmy.

Jakieś pół godziny w trzech turach. 🙂

Owszem, niektóre muzea czynne są do 10 wieczorem, ale jakże w marne 13 godzin zwiedzić Luwr? Nie sposób. Powiadam Wam, nie sposób…

Przyznaję – najwięcej uwagi poświęciłam sztuce klasycznej. Nie potrafię oprzeć się ujmującej naturalności dzieł takich, jak ta oto młoda dziewczyna zdradzająca sekret Bogini Miłości Afrodycie.

…Ani ogromowi tych dzieł. W przypadku sztuki rozmiar ma znaczenie.

Luwr to także bogactwo flakoników perfumeryjnych. Oto niektóre z wytropionych przeze mnie w setkach witryn eksponaty związane z perfumiarstwem:

Oraz podstawa pod coś perfumeryjnego, która nie wiem, czym jest…

Pożegnała nas Fortuna z gołębiem na głowie.

Wieczorem padliśmy tak:

Choć wolelibyśmy wypoczywać tak:

Kolejne dni, kolejne doznania, kolejne zachwyty.

Bazylika Najświętszego Serca – Sacre Coeur:

Katedra Notre Dame:

Conciergerie i La Chapelle:

Wieża Eiffla – obowiązkowy punkt wszystkich paryskich wycieczek:

A także Łuk Triumfalny- kolejne miejsce, z którego rozpościera się piękna panorama Paryża.

Les Invalides z grobem Napoleona I i przyległym muzeum wojskowości:

Cite des Siences z ogromnym planetarium:

Muzeum Cluny, którego najbardziej cenionymi eksponatami są wielkie, piękne arrasy przedstawiające alegorie sześciu zmysłów.

Mimo słabego oświetlenia i zakazu używania flaszy uwieczniłam węch:

Wzrok:

I pożądanie:

Sam Paryż robi wrażanie miasta w nieładzie. Mimo urbanistycznej przejrzystości i wielkich przestrzeni w środku miasta. Paryżanie są nonszalanccy z tendencją ku niechlujności. Zarówno estetycznej, jak i społecznej. Pełen luz pod każdym względem. I o ile bezpośredniość w kontaktach czy swoboda strojów mają swój urok, o tyle totalny brak poszanowania dla przepisów drogowych (znalezienie nieobtłuczonego samochodu nie jest wcale takie łatwe, a o wyrozumiałości dla obcokrajowców za kółkiem Paryżanie na pewno nie słyszeli), masowe rzucanie śmieci na ulicę i skutkujący wszechobecnym smrodem zwyczaj sikania gdzie popadnie (w rogach ulic, przejściach podziemnych czy pod płotami) nieco mnie mierziły. Miasto jednak wynagradza niedogodności pięknem, gwarem … metrem.

W licznych paryskich parkach znaleźć można ciekawe okazy flory. Na przykład wirginijski cedr:

Na koniec zostawiliśmy sobie dwie wielkie atrakcje. Pierwsza to Wersal.

Z porażająco bogatymi zdobieniami:

W Wersalu kupić można było oczywiście wersalskie perfumy. Do wyboru, do koloru.

A ja wśród setek popiersi wypatrzyłam jednego z ludzi, którzy ukształtowali mój umysł:

Po zwiedzeniu Wersalu oraz Grand i Petit Trianon zakupiliśmy bilety na widowisko muzyczne, w którym rolę tancerzy pełniły strumienie wody:

Ostatniego dnia spełniliśmy marzenia młodości.

Disneyland!

Cóż z tego, że przez większość dnia lało jak z cebra, że przemokły mi buty i że zgubiliśmy parasol? Spotkałam Buzza Astrala! 🙂

To nie wszystkie miejsca, które odwiedziliśmy. W Musee de Orsay byliśmy tak wykończeni, że snuliśmy się po salach jak lunatycy. Natomiast Centrum Georges Pompidou prawdopodobnie pokażę Wam w osobnym wpisie. Sarkastycznym nieco.

Osobne wpisy poświęcę także Mekkom perfumomaniaków – takim jak flagowy butik Guerlain, muzeum perfum Fragonard, butik Le Labo czy sławetny salon Serge Lutens mieszczący się przy królewskich ogrodach.

Dziś żegnam się pogodnie. 🙂

Następny wpis będzie o perfumach. obiecuję. 🙂