Gdzie moje cacao?! - Cacao Azteque Perris Monte Carlo

W sumie... czemu nie pójść za ciosem?

Perris to marka zacna i warta pisania. A Cacao Azteque powinnam opisać chociażby dlatego, że znając moją ostatnią bohaterkę - Ładną Paczulę z nutką kakao, na wieść o Azteckim Kakao firmowanym nazwiskiem Gian Luki Perrisa prawie zhiperwentylowałam. Bo Perris potrafi robić perfumy ciężkie i mroczne i niejednoznaczne. A kakao z morderczymi Aztekami w tle po prostu... należy solidnie spieprzyć i spapryczyć. Tak?

 

No więc właśnie nie.

Potrzymajcie panu Perrisowi piwo. Albo kakao. Albo bukiet. 😁

Zacznijmy od podstaw.

Jest wiele powodów, by lubić kakao. Oczywiście najważniejszym jest aromat 😁, ale wszystkie te barwne legendy o pierzastym wężu mądrości, który obdarowuje swój piękny lud błogosławieństwem w postaci ziaren dających mądrość i dobry, długi seks...  po prostu działają na wyobraźnię. I pan Perris dobrze o tym wie, bo dokładnie po te legendy sięgnął promując zapach.

I wiecie co?

Właśnie dlatego Cacao Azteque doszły do finałów Art & Olfaction Award, gdzie jury testuje na ślepo, ale nie robią szału na forach i blogach.

Bo to piękne, starannie wyważone, wielowymiarowe perfumy, ale z kakao, Aztekami i pierzastymi wężami nie mają nic wspólnego.

Cacao Azteque aż się prosi o opis dwutorowy.

Pierwszy spontaniczny tok myślenia człowieka testującego te perfumy jest taki:
- Gdzie jest mojej kakao i co to za kwiatki?!

Drugi test, drugie podejście, odrzucenie oczekiwań rozbudzonych przez nazwę - i nagle odkrywamy piękno tej kompozycji.
Pikantny, lekko podbarwiony  muszkatem i cyprysową słodyczą kardamon złożony z mlecznym, zawiesistym, sennie zmysłowym akordem kwiatowym. Tuberozowym, ale w sposób niedopowiedziany. Jak gdyby tej dosadnej, trudnej nucie brakowało pointy. I ta niedopowiedziana tuberoza, wraz z tym niedoświetlonym kardamonem... są piękne.

Rzecz w tym, że Perris zapowiedział kakao, Azteków, Quetzalcoatla i ogólnie cuda wianki. Tylko bez wianków.

Jesús Helguera

Kojarzycie grafiki Jesúsa Helguery? Wyidealizowane, bajecznie kolorowe obrazki estetycznie zatrzymane w pół drogi między etniczną Cepelią a realizmem magicznym? Barwnych azteckich wojowników wyglądających jak rajskie ptaki; trzymających w złocistych ramionach mleczne panny; bezwładne i rozłożystobiodre?

To są właśnie Aztekowie z Cacao Azteque. Piękni, kształtni, najedzeni. Zastygli w statycznych pozach, narcystyczni i niegroźni. Zapatrzeni w opowieść. Odurzeni aromatami kwiatów, napojeni rumem. W końcu piżmowo senni.

Bardzo fajnie.

A moje kakao ❓❗

Oraz, nie żebym się czepiała, ale po co ten kit z Quetzalcoatlem w feedzie zapachu?
Jak już musieli coś pierzastego tam upchnąć to czemu nie był to Zeus pod postacią łabędzia wraz pulchną Ledą? Czemu to musiał być wąż mądrości? Z rzeczy z piórami, nawet poduszka byłaby bardziej na temat.


Data premiery: 2017 (ale mam refleks, co?)
Kompozytor: Mathieu Nardin
Trwałość: koło 6 godzin projekcji przyzwoitej plus długi ślad na skórze

Nuty zapachowe:
Nuty głowy: czarny pieprz, różowy pieprz, kardamon
Nuty serca: absolut rumu, orchidea, Pittosporum, absolut tuberozy
Nuty bazy: sandałowiec, absolut kakao, piżmo