Ró(h)żany dramat - Ruh Pekji

Idea krągłych kompozycji bogatych w nuty z różnych krańców olfaktorycznej skali jest wspaniała i zachwycająca. Ale zazwyczaj nie mnie. 😉

Perfumy łączące nuty kwiatowe, przyprawowe i drzewne z piżmową i/lub ambrowa bazą to kwintesencja orientu. Uwielbianego. I słusznie.
Rzecz w tym, że ja w perfumach szukam... światłocienia. Złamania formy, zachwiania równowagi, przeciążenia dającego opowieści dramaturgię. A krągłe orienty nie o tym są zazwyczaj.

Ömer Ipekçi pisząc swoją ró(h)żaną opowieść zebrał wątki zwiastujące kolejna baśń tysiąca i jednej nocy i złożył z nich historię zadziwiająco współczesną. W stylu noir bardziej, niż glamour.

Są w Ruh kwiaty.
Róża krwawi olfaktoryczną barwą - ciemną i gęstą.
Jaśmin omdlewa z gałązek i bezwładnie kładzie się na mokrej ziemi.

Nuty przyprawowe wyzłacają scenę blaskiem subtelnym jak światło żółtych reflektorów francuskich pojazdów wojskowych z lat 30 i 40 ubiegłego wieku.

Klasyczny kwintet nut bazowych natomiast... Rozpina nad sceną aksamitną, ciężką kurtynę czyniąc z opowieści inscenizację, pokaz sztuki, umowne przedstawienie orientu. I jest to szalenie intrygujący zabieg!

Wyobraźcie sobie teatr nowoczesny. A w jego repertuarze absolutną klasykę.
Pięknie harmonijne strofy recytowane z emfazą - tak, że nabierają dodatkowych znaczeń i wyrazu.

Wyobraźcie sobie aktorów w bogatych, symbolicznych kostiumach łączących zamaszystą rekonstrukcję z nowoczesnymi detalami przemyślanymi tak, by nie burzyły imersji, lecz ją uzupełniały.

Wyobraźcie sobie zbytkowne, przemyślane, barwne dekoracje łamiące konwencję historyczną... lecz wciąż doskonale osadzone w konwencji, którą łamią.

Balet z musicalu "Hannibal"  Andrew Lloyda Webbera

Jest w Ruh znacznie więcej, niż podaje legenda czyli lista nut.

Cytrusy dające akordowi przyprawowemu ostrość, lecz nie pchające się na przód sceny.
Ślad kadzidła - popielistego raczej, niż dymnego. Pachnącego jak tłusty dokhoun leniwie skwierczący na cichym węglu.
Ziemista paczula złożona z intrygująco nowoczesną nutą skórzaną pachnącą bardziej jak uprząż na konie mechaniczne, niż... no uprząż. Nota bene w tej sekcji gra kawa - wyczuwalna raczej z dystansu, niż przy skórze, z czasem rozpływająca się w mrocznym akordzie drzewnym.

I to rozpływanie dotyczy Ruh w ogóle. W miarę rozwoju opowieści oswajamy ją i toniemy w jej melodii i barwie. Przestajemy skupiać się na niuansach, przestajemy zwracać uwagę na smaczki i nutki. Smakujemy bogactwo środków wyrazu, oklaskujemy aktorów, wstrzymujemy oddech tam, gdzie należy.

Jacquelynne Fontaine w musicalu "Hannibal"  Andrew Lloyda Webbera

Ruh to piękne perfumy.
W spokojnej, podbitej czerwonym, lekko cynamonowym sandałowcem bazie piękniejsze nawet, niż w dramatycznym otwarciu. I to jest zaleta. I to nie jest zaleta. Zależy czego szukamy.

Ruh to perfumy na tyle klasyczne, by zasłużyć na miano "pięknych".
I w sam raz nieklasyczne, by opowiadać o nich z pasją i wartko. Jak mi się właśnie opowiedziało... 😁

Cudownego weekendu, Kochani!


Data premiery: 2015
Kompozytor: Ömer Ipekçi
Projekcja: zawiesista, kokonowa, gęsta, lecz nie obszerna.
Trwałość: jak na ten typ kompozycji - przeciętna. Czyli ogólnie bardzo dobra 👍

Nuty zapachowe:
Nuta głowy: szafran
Nuty serca: róża, jaśmin, kardamon
Nuty bazy: kawa, oud, ambra, paczula, sandałowiec, nuty drzewne, piżmo