Annick Goutal

Wszyscy zachwycają się jaśminem w Songes. Tymczasem Songes pachnie całą kupą  różnorodnego kwiecia i wanilią. Nie jest to wadą samą w sobie, ale jaśmin… Jaśmin, mili Państwo, to my mamy w Le Jaśmin tej samej marki i tego samego nosa!               – Boisz się mnie pocałować?               – Boję się, że złamiesz mi serce.              

 . Zastanawiałam się, czy w ogóle ma sens podejmować ten temat. Zapach jest niedostępny bardziej, niż wszelkie inne wycofane, niedostępne kompozycje. Zdobycie go graniczy z cudem, a i tak nikt go nie chce. Dziwne? W przypadku Eau du Fier Annick Goutal wszystko jest dziwne. Dziwne jest to, że dom perfumeryjny specjalizujący się dotychczas w kompozycjach

. I oto mamy kolejny „ogródek” Annick Goutal. Po różanym ogródku przy plebanii, którego wspomnieniem są dopieszczone i dość nijakie Ce Soir ou Jamais, ogrodzie Hesperyd, w którym Zeus zaślubił Herę (i po co mu to było?) z umiarkowanym powodzeniem zaklętym we flakonach Eau d’Hadrien oraz Un Matin d’Orage będącym zapachową metaforą poranka dalekowschodniego ogrodu

Moda na pachnący orient trwa. Każdy szanujący się dom perfumeryjny czuje się w obowiązku wypuścić na rynek jakiś zapach orientalny, lub tylko sprytnie w orientalnym kontekście osadzony. Annick Goutal ma specjalistów od marketingu najwyższej klasy (albo sama Camille jest tak świetna w tej dziedzinie), musiała więc i tu pojawić się jakaś nowość z orientem w

Z okazji jesieni postanowiłam poświęcić parę słów jeszcze jednej niezwykłej wanilii. Jakoś tak się złożyło, że mimo zużycia większej części worowatej flachy z tandetnym złotym korasem i infantylną kokardką – nie zdobyłam się dotychczas na napisanie więcej niż dwóch zdań o tym zapachu. A warto. Bo tak samo, jak opakowanie Vanille Exquise trąci kiczem, tak