Black Undergreen

Dziś kolejna recenzja demaskująca moje zakupy. Przyznałam się ostatnio do Oud Royal Armani Prive, Sandalwood & Patchouli Rituals... oraz, w aneksie do recenzji, także do flakonu Oud 27 Le Labo. Dziś rezultat najbardziej ryzykownego z tych zakupowych przedsięwzięć: kupionego wyłącznie na podstawie lektury nut Black marki Undergreen. Czyż jednak można się oprzeć mariażowi oud z kawą? Doprawionemu brzozą i kadzidłem? I cynamonem?

Tak, wiem - można. Ale ja się nie oparłam. :)

Czerń w ciemności

Wąchany z korka Black pachnie lukrecją. Nie jest lukrecja spełnieniem moich perfumeryjnych marzeń... Choć tym razem jest to lukrecja zadziwiająco sucha, doprawiona cynamonem, przypominająca nieco zapach masełka do ciała Ziaja Rebuild z anyżem.

Jednak rozpylony na skórze Black z lukrecjową, niejednoznaczną spożywczością nie ma nic wspólnego. Jest jednoznacznie kadzidlany.

Otwarcie to aromat stygnącego, letniego popiołu. Delikatnie gorzkawy, miękki i szorstki zarazem. Z intrygującą nutą mocno palonej kawy, zadziornym zgrzytem czarnego, zmielonego na przypominający popiół pył pieprzu i gdzieś na granicy świadomości wyczuwalnym, niejednoznacznym tchnieniem aromatu przypominającego nocne powietrze.

Trudno nazwać to zestawienie jednoznacznie ładnym, mnie jednak zachwyciło do beztchu w piersiach. Swą dziwnością właśnie.

Po chwilach nastu w kompozycję podstępnie wślizgiwać zaczyna się oud. Zadziwiająco "techniczny", onieśmielająco chłodny, gładki jak szkło. Niepokojący.

Złożony z popielistym akordem otwierającym agar tworzy aurę czerni absolutnej. Wrażenie gładkiej, lśniącej powierzchni, po której zmysł ślizga się, miast wtopić, czy wtulić.

Wyobraźcie sobie ciemny pokój. Pusty i cichy. W ciemności wyczuwacie ruch - raczej intuicyjnie, niż za pomocą wzroku, czy słuchu. Gdy niepewnie wykonacie kilka kroków przed siebie i wyciągnięcie rękę, wasza dłoń natrafia na obiekt gładki, śliski, obcy, lecz zarazem niewątpliwie żywy, wyraźnie ciepły.

Wyobraźcie sobie ludzkie ciało w idealnie do skóry przylegającym czarnym lateksie. Wyobraźcie sobie, że dotykacie go w ciemnościach...

Połączenie aromatów bliskich, zapachów ciepłych i ponadnaturalnej nieomal woni litego, ciężkiego agaru tworzy mieszankę dla zmysłów deprymującą i stymulującą zarazem. Obraz odzianego w nasmarowany nawilżaczem lateks ciała towarzyszy mi od pierwszych testów Black. I nie potrafię znaleźć niczego bardziej trafnego, by opisać wam niezwykłość, nienormalność tej kompozycji.

Gdzieś poza zasięgiem naszych zmysłów są białe ściany, o których przypomina nam dyskretny aromat brzozy wyczuwalny w bazie kompozycji. Gdzieś ludzie śmieją się i jedzą hamburgery, tu jednak jest tylko ciemność, wpadające przez otwarte okno nocne powietrze i dotykane przez warstwę obcej substancji ciepłe, ludzkie ciało. To zestawianie syntetycznej nieomal gładkości agaru z pierwotnym, cielesnym ciepłem popiołu jest wręcz hipnotyczne.

Nawet kiedy zapach przycichnie, ułoży się na skórze i zastygnie w spokojnym bezruchu: wciąż towarzyszy nam wrażenie niepokojącej i podniecającej obcości.

Jedno mam tylko zastrzeżenie do czarnej kompozycji Olivieriiego. Jedno, jedyne, lecz nader istotne. Black jest nietrwały. Podobnie jak White z tej samej serii - trwa na skórze zbyt krótko i projekcję ma zbyt intymną.

Może i nie przystoi opowiadać tej historii pełnym głosem, może rzeczywiście winno się powtarzać ją szeptem, jednak chciałabym móc cieszyć się nią dłużej.

Data powstania: 2011
Twórca: Fabrice Olivieri

Nuty zapachowe:
Nuty głowy: czarny pieprz, cynamon, imbir
Nuty serca: lukrecja, bób tonka, kawa
Nuty bazy: kadzidło, gwajak, kora brzozy, oud

Ilustracje do tekstu:

• Pierwsza - reklamowa ze strony Undergreen
• Druga z zasobów strony Photos Public Domain
• Autorem trzeciej jest marek, znany też jako maz albo Maz.nu, którego galerię znajdziecie tu: KLIK 
• Ostatnie ze strony Adeline Yen Mah