Diesel musi dymić - Blackmail Kerosene

Zanim zacznę Was szantażować (sic!) tą dymną niesamowitością, wspomnę że Blackmail to perfumy o ograniczonej dystrybucji. Ograniczonej nawet jak na niszowe Kerosene. Dostępne są w kilku ledwie lokacjach na świecie, a w Europie... tylko w Lulua.

Zdjęcie poglądowe z instrukcji "Jak zrobić burnout" na autowise.com
Polecam!

Dym, drewno, wędzona śliwka. Tyle dzieje się w otwarciu i szczerze mówiąc - mnie to wystarcza.

Mariaż nut dymnych - subtelnie słodkich i subtelnie szorstkich z ciężkim, ciemnym akordem drzewnym to akord, który zawsze trafia w moje serce. Mrok, popiół i cisza gęsta jak bita śmietana.

W tle brzmią nuty przyprawowe - wystarczająco wyraziste, by dać kompozycji bogatą, egzotyczną barwę, lecz zarazem na tyle niejednoznaczne, by nie przerobić Blackmail w zwyczajny, bogaty i puchaty orient. Szczególnie, że w głębi olfaktorycznej mikstury Pegga tkwi akcent techniczny, dymiący jak diesel. I to jest dokładnie to, czego po tym kompozytorze oczekiwałam.

Moc!
Brud!
Tłusta sadza!

Otwarcie Blackmail to moment, kiedy w gęstą ciszę wdziera się warkot zapuszczanego V8. Kolejne małe eksplozje rozdzierające na strzępy spokój i bezruch nocy. Energia rodząca się w stalowych cylindrach, popychająca tłoki, generująca hałas i moc.

To zapach, który można interpretować na wiele sposobów. Idyllicznych i mniej idyllicznych, bo naprawdę dałoby się tu wyczarować całkiem udaną epopeję o płonących miastach, fabrykach, składach opon. A po kilku godzinach na skórze Blackmail aż się proszą o oszczędną i banalną analizę typu cade + gwajakol + smoła drzewna, kumin, pieprz, styraks i wanilia i tak dalej aż do przyjemnego drewniaczka. Ale dla mnie najpiękniejsza jest opowieść o cudzie techniki przerabiającym martwe dinozaury na hałas i uciechę.

I zostanę przy interpretacji, w której Blackmail jest hołdem Johna Pegga dla wszystkich tych nieekologicznych tytanów w układzie widłowym dających nam - petrolheadom tyle szczęścia i frajdy. Muzyka mocy. Drżenie przenoszone na układ kierowniczy. Zapach nagaru na silniku i zapach spalin. Wszystko to ułożone na polerowanej drewnianej bazie, dosłodzone śliwkową adrenaliną i cudownie zeszpecone gumowo techniczną nutką zużytego paska klinowego.

To perfumy proste jak marzenie. Jak gaz w podłodze i niski pomruk wolnossącego V8.

I mam tylko jedno zastrzeżenie. Takie prawdziwie w konwencji.
Wiecie, czego mi brakuje?

MOCY!

Żarcik wymyślony i podesłany przez kumpla Michała 💖

Data premiery:
Kompozytor: John Pegg
Trwałość: kilka godzin. Przy tym składzie powinna być bardziej imponująca, ale brakło koncentracji i może warsztatu troszkę.

Nuty zapachowe:
malina, śliwka, wanilia, ambra, drewno sandałowe, drewno agarowe (oud), piżmo