Pola wspomnień - Fields of Rubus Kerosene

 Kiedy testuję perfumy, walczą we mnie dwie postawy.
Pierwsza jest oczywista: perfumy mają mi się podobać i basta.
Druga każe mi szukać wyjątkowości. Dokonywać porównań, analizować poziom unikalności i nowatorstwa kompozycji. Jednym słowem: grymasić.

I czasem bywa tak, że perfumy są tak piękne, że drugi aspekt przestaje mieć znaczenie. Czasem bywa tak, że są tak wyjątkowe - że dziwaczność i niełatwa uroda (nazywana przez niektórych po prostu brakiem urody 😁) stają się zaletami. A czasem bywa tak, że dwa wilki walczą we mnie, a ja sobie karmię oba. Bo w sumie po co mam wybierać, skoro mogę być zauroczona i zblazowana wyrafinowana jednocześnie?



Malina z paczulą to nie jest rewolucyjne złożenie nut. I cóż z tego?

Pod stopami ciemne ścieżki miażdżonych każdym krokiem malin pozostawiających za sobą paczulowe tropy. Szlak piżma i wanilii prowadzi w miejsce pośrodku nicości i usidla w stanie samozadowolenia. I nie ma znaczenia, gdzie się znajdziemy, bo to jest właśnie to miejsce, w które przywiódł nas zapach. 

 <draft Johna Pegga>


Fields of Rubus to ciemna, gęsta, destylowana w wysokiej temperaturze paczula z owocową nutą winną.

Aromat wina ponaglanego i podglądanego. Niedojrzały, niepełny, niekrągły. Lekko kwaśny i lekko słodki także. Zapach wprost z kadzi albo z gąsiorka, do którego ciągle ktoś zagląda, by sprawdzić, czy to już, już, już. Zapach winnej niecierpliwości.



Perfumy Pegga zachowują się na skórze dokładnie jak niedojrzałe wino. Siorbane nieuważnie kuszą paczulową głębią i żwawą słodyczą jabłek i śliwek... i malin też. Choć jeżyn (rubus) nie.

Kiedy zbliżamy nos do skóry - obraz wypełniają detale, które psują ogólne wrażenie winnej sielanki i... i jednocześnie są najlepszym, co Fields of Rubus oferuje! 💖💖💖


Powiedzmy sobie szczerze: malinowo paczulowych perfum jest na pęczki. Perfum z aromatem wina oddanym dobrze, bardzo dobrze albo wręcz rozkosznie - jest na jeszcze większe pęczki i pisałam o tym w tekstach poświęconych aromatowi wina (część 1, część 2, część 3, część 4).

Ale ten niesamowity zapach, znany wszystkim niecierpliwym amatorom ambrozji z fermentowanych owoców - często jako wspomnienie młodości cudownej lecz niezbyt rozsądnej - ten aromat znajdziemy tylko tu! W  St. Clair w Michigan. W fantastycznie niedoskonałych perfumach Johna Pegga.


Z czasem paczula traci tę efektowną, ekspansywną mroczność z którą wtoczyła się na skórę. Wychodzimy z lasu - wciąż z ciemnymi listkami we włosach i za koszulą. Wracamy do domu pachnącego fajkami rodziców i ich bardzo atrakcyjną nieobecnością. Trochę kurzliwą, ale na tym przecież polega istota nieobecności rodziców. Na nie sprzątaniu.

Siadamy na miękkim dywanie z kubkiem niedojrzałego wina doprawionego wanilią, odrobiną muszkatu i różowego pieprzu. Jest dość ciepło i dość ciemno. A wino jest dość dobre.

Zanim zapadnie olfaktoryczny zmierzch i Fields of Rubus przemienią się w cichy powidok po drewienkowej paczuli - siedzimy w ciszy i patrzymy z bliska w orzechowe oczy, o których marzyliśmy od bardzo dawna - czyli od jakichś trzech tygodni. Jest ciepło i ciemno. A i wino robi się naprawdę smaczne...


Data premiery: 2012
Kompozytor: John Pegg
Trwałość: średnio nie bardzo. Kompletny, krągły zapach trwa ze cztery godziny. Powidok dłużej, ale to już jest o wiele mniej zajmująca opowieść.

Nuty zapachowe:
malina, śliwka, jabłko, tytoń, piżmo, wanilia, drewno sandałowca, cedr, paczula



Komentarze

  1. Przywędrowałam z facebook'a i już wiem, że to był wielce nierozważny krok... Teraz mi się chce takiego młodego wina na skórze, tego aromatu malin, paczuli, ciemnych listków we włosach i za koszulą... A miało być tak pięknie bezkosztowo, bez prezentowej gonitwy i zakupowych szaleństw. A tu się taki "mroczny przedmiot pożądania" objawił. Prawda, że człowiek to jednak łatwo skusić ;)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Ja zawsze kuszę głównie do testów. Testować warto, a prezenty są fajne z każdej okazji albo i bez. ;)

      Usuń
    2. Ale przecież już się miałam pacnąć po łapkach i nawet próbek nie kupować... A mam ochotę na prawie cały pakiecik Kerosene :D

      Usuń
  2. Ach, wspomnienia owocowego wina ;-) Kiedyś z kumplem dostaliśmy od jego (nieobecnych) rodziców zadanie ściągnięcia z gąsiora i zabutelkowania ;-) Nic tak nie wchodzi w nogi jak owocowe wino, nic! :-D
    Choć zdecydowanie preferuję wszystko bez wanilii ;-)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Ja na 18 urodziny miałam jeżynowe wino robione przez mamę. Upojnie aromatyczne, słodkie i mocne. Jaki to był cud natury to ja wtedy nawet nie wiedziałam...
      Jakiś czas temu na imprezę pod tytułem Bunkier kumpel przyniósł takie domowe, ciężkie, słodkie jeżynowe wino. Transowa muza, stroboskopy i ta słodycz. Jakie to było dobre...

      Usuń
    2. Oj było, było! Owoc ma MOC! :-D

      Usuń
  3. Mam je z wymianki w ciemno, rzeczywiście są piękne i bezpretensjonalne :)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. O, to był dobry strzał. Ja tak z wymianki w ciemno trafiłam Rudis. Brałam po nazwie i warto było...
      Gratuluję i trochę zazdroszczę. <3

      Usuń

Prześlij komentarz

Dziękuję za każdy komentarz. To Wy sprawiacie, że to miejsce żyje. :)

Popularne posty