To Dream Sonoma Scent Studio

.

Dziś recenzja najnowszego zapachu Sonoma Scent Studio, o którym sama Laurie Erickson pisze, ze jest rozmarzony i wyrafinowany jednocześnie. To Dream… Śnić, marzyć, roić sobie… 

Nazwa aż prosi się o szaleńcze wizje, tymczasem pierwszym moim wrażeniem było raczej zaskoczenie, niż ekscytacja. A wizje ostatecznie miałam szalone nie w sposób, którego oczekiwałam.

Jakby się dobrze spało,

Gdyby tyle kolorowych myśli przez głowę nie wiało.*

Kwiaty.

Tylu kwiatów nie przewidziałam. Tymczasem pierwszy akord, który zwrócił moją uwagę to połączenie aromatów róży i heliotropu zestawionych w duet dziwny; esencjonalny i świetlisty jednocześnie.

Po chwili mój nos zaczął węszyć podstęp. To niemożliwe, żeby czyste esencje kwiatowe utworzyły tak jasny, ekspansywny zapach. Bowiem doznanie nowej kompozycji SSS przypomina wejście w ostry snop światła: ciało spina się, choć przecież nie może wyczuć naporu rozpędzonych fotonów. 

I tak, jak w ostrym, statycznym świetle czujemy się jednocześnie bezpieczni i osaczeni, odczuwamy ciepło i chłód zarazem, tak wchodząc w świat olfaktorycznego snu Laurie Ericson trafiamy w kalejdoskop doznań.

I określenie kalejdoskop nie jest tu przypadkowe.

Przypominacie sobie dziecięce kalejdoskopy w formie rury, we wnętrzu której dzięki układowi lusterek i kolorowym szkiełkom mogliśmy podziwiać różnobarwne kompozycje zmieniające się przy każdym poruszeniu?

Podobnie odbieram To Dream. Kompozycja poskładana jest z zapachów o odmiennej temperaturze, fakturze i naturze.

Najpierw wyczuwamy aksamitną, ciemną różę i miękki, lecz ekspansywny heliotrop. Róża pachnie czerwienią, heliotrop jest zdecydowanie żółty. Potem zauważamy nietypową, przypominającą cytrusy woń, którą po chwili udaje mi się rozłożyć na mech dębowy „dopalony” imbirem – zapach jest ostro zielony, świetlisty, przenikliwy. 

Kolejne „szkiełko” w tym kalejdoskopie to coś, co może być chyba wyłącznie absolutem dębu, choć nie bardzo mam ten składnik z czym porównać. Przypomina mi świeżo rozłupane drewno i tym samym przywołuje skojarzenia z przepięknym dębem z lutensowskiego Chene.

Kiedy zaczynamy oswajać ten obraz, doszukiwać się w nim symetrii i metody, następuje lekkie drgnienie i oto pojawiają się kolejne elementy kompozycji: jasne piżmo, któremu mydlanej nieco eteryczności dodają aldehydy o krótkich łańcuchach węglowych (czyli bardziej formaldehyd, niż wanilina), chłodne, łagodnie słodkie kadzidło frankońskie, zielony, ładny wetiwer spleciony z zapachem irysa i ołówkowy, jasny cedr. Gdzieś w górnych rejestrach do kwiatowego chóru dołącza delikatnie pudrowy fiołek. I znów przez chwilę gubimy się w tym misternym, zapachowym labiryncie…

A kiedy już nieomal udaje nam się uchwycić istotę tego świetlistego zjawiska, pojawia się cień, który zaciera kontury, łagodzi ostre kontrasty, spaja nasze metaforyczne „szkiełka” w olfaktoryczny witraż.

Łagodne, głębokie nuty drzewne łączą się z dębowym absolutem w akord przypominający zapach rumu przechowywanego w dębowych beczkach; matowa ambra pięknie łączy się z zapachem jasnego, delikatnego zamszu; pudrowe, niespożywcze kakao ładnie „wyciąga” nam do przodu zapach fiołka, a wanilia i bób tonka tworzą nietypową w tym zestawianiu nut kremową, puszystą bazę.

Czytałam w sieci opinie, że To Dream jest zapachem prostym i „komercyjnym”. Nie potrafię się zgodzić z tą interpretacją. Może i rzeczywiście nie jest to smok, ani nawet tygrys, ale poziom komplikacji wrażeń, jakie wywołuje jest dla mojego nosa nieomal zabójczy. Po testach czułam się zdezorientowana i po prostu zmęczona tropieniem kolejnych „szkiełek”. Trochę, jak gdybym rzeczywiście nie dobudziła się do końca, jednak bynajmniej ze spokojnej drzemki, lecz ze snu, w którym śniła mi się przejażdżka na zapachowym rollercoasterze.

Kwiatki, chemia, kadzidło, nuty zwierzęce, mech i ostre drewno… To zdecydowanie za dużo, jak na moje skromne możliwości.

I zdaję sobie sprawę z tego, że ten przesyt wrażeń wynika zapewne w znacznej mierze z mojego braku „odporności” na nuty kwiatowe. Bo o ile łatwo mi przychodzi oswajanie nut drzewnych, dymnych czy pozornie trudnych syntetyków (takich klasycznych syntetyków pachnących jak syntetyki, nie jak róże), o tyle w kwiatkach jest mi zdecydowanie niewygodnie.

Dlatego z żalem napiszę, ze doceniam To Dream, ale nie użyję nigdy więcej.

Data powstania: 2011
Twórca: Laurie Erickson

Nuty zapachowe:
fiołek, róża, heliotrop, cedr, ambra, kadzidło frankońskie, absolut drewna dębowego, wetiwer, bób tonka, irys, wanilia, piżmo, sandałowiec, mech dębowy, delikatny zamsz, kakao, aldehydy

* Kazimiera Iłłakowiczówna: „Przed zaśnięciem”

** Pierwsza ilustracja z bloga Magdy Umer: www.magdaumer.p

*** Druga „Kalejdoskop różowy” autorstwa użytkownika baldwinek na: foto.recenzja.pl

**** Trzecią znalazłam na blogu: adhnans.wordpress.com

***** Ostatnia zaś, czwarta znaleziona została na blogu: statecznapanienka.blox.pl