Sonoma Scent Studio

. Dziś post będący przewrotną kontynuacją mini cyklu recenzji zapachów vintage i jednocześnie wciąż eksploatujący wątek pod tytułem Sonoma Scent Studio. Czemu kontynuację uznałam za przewrotną? Bo zapach, o którym dziś opowiem naprawdę „wintażowy” nie jest. Powstał ledwie trzy lata temu. A jednak w nazwie ma „vintage” i to dało mi pretekst do napisania powyższego

. Dziś recenzja najnowszego zapachu Sonoma Scent Studio, o którym sama Laurie Erickson pisze, ze jest rozmarzony i wyrafinowany jednocześnie. To Dream… Śnić, marzyć, roić sobie…  Nazwa aż prosi się o szaleńcze wizje, tymczasem pierwszym moim wrażeniem było raczej zaskoczenie, niż ekscytacja. A wizje ostatecznie miałam szalone nie w sposób, którego oczekiwałam. Jakby się dobrze

. Już sama lektura nut wystarczy, by się podniecić.  Drewno, tytoń i skóra jako pierwsze, najważniejsze składniki, absolut labdanum, paczula i wetiwer w drugiej linii, goździki z wanilią jako tło oraz ambra jako ostateczny powód kapitulacji… Próbkę pożądliwie i pieszczotliwie obracałam w dłoniach przez kilka dni, z perwersyjną wręcz przyjemnością przedłużając napięcie. Przyznaję, że trudno

. Ukrywanie, że jestem miłośniczką dzieł tej Pani nie ma sensu. Jestem. Laurie Erickson to matka tytanów. Jej zapachy są potężne: zarówno w sensie dosłownym (ekspansywna woń trwa na skórze dziesiątki godzin), jak i metaforycznym, gdyż wielką mają moc oddziaływania na wyobraźnię. Tym razem z drżeniem serca przedstawiam zapach od pewnego czasu niedostępny. Skąd to