L'Artisan Parfumeur Passage d’Enfer

Piekło zobowiązuje

Naprawdę chciałam pokochać ten zapach!

Już sama nazwa sprawiła, że zapragnęłam go mieć. Wahając się między Messe de Minuit, a Bramami Piekieł właśnie - uwiedziona niebezpiecznym urokiem wizji piekielnych dymów na miarę Normy Kamali wybrałam te drugie. Po pobieżnych testach, cierpiąc na kadzidlaną obsesję nabyłam całą setę i... I po roku mordęgi wreszcie dojrzałam do pozbycia się tego kłopotliwego szczęścia.

Kadzidło w Passage d'Enfer uczynilo mi krzywdę.

Przybrało tę samą odrażającą postać, którą przybiera w Incensi Villoresi (w Incensi nawet bardziej) i Flower Oriental by Kenzo: postać ostrego aromatu skondensowanych mydlin.

Nie wiem, jak to możliwe, by jeden z moich ulubionych składników tak się zachowywał, ale echa tej mydlanej tragedii zaczęłam wyczuwać także w Messe.

W nadgarstkowych Passage testach ma swój urok. Powiedziałabym... czysty.

Niestety, przy użyciu globalnym zarówno ciepły cedr (który, daję słowo, początkowo wyraźnie wyczuwałam), jak i lilie oraz cierpkawe nuty nasuwające skojarzenia z procesem krojenia fenkułu na "zupę gladiatorów" - wszystko to zostaje zjedzone, pożarte doszczętnie przez paskudne, świdrujące w nosie, stające w przełyku, podchodzące w górę gardła gryzące, tanie mydło toaletowe.

I nic już więcej nie jestem w stanie z tych mydlin wyłowić.

A szkoda.

W sumie nie wiem dlaczego wyobrażałam sobie, że brama do mojego piekła będzie czymś atrakcyjnym. Toż to właśnie jest "droga w miasto utrapienia (...) droga w wiekuiste męki".

Męki tym większe, że wyczuwam w tym zapachu potencjał, którego nie potrafię odczytać, odebrać, oswoić, ogarnąć.

Zbyt zajmują mnie wysiłki zmierzające do nieudławienia się mydlinami.

Dla każdego więc piekło na jego własną miarę.

* Pierwsza ilustracja: William Blake "Gate of Hell"


Data powstania: 1999
Twórca: Olivia Giacobetti

Nuty zapachowe:
Nuty głowy: róża, imbir
Nuty serca: kadzidło, biała lilia, drzewo cedrowe, kora aloesowe
Nuty bazy: benzoes, sandałowiec, nuty piżmowe