Xerjoff

Pamiętacie moją recenzję Monkey Special?
Pisałam wówczas, że są to perfumy tworzone na kolanach. Są ikoną tworzoną z nabożną czcią dla geniusza muzyki i człowieka, ktry zmienił świat. Że są hołdem. I co? I oto kolejne perfumy stworzone przez Chrisa Maurice’a dla Tonego Iommi nazywają się Deified – ubóstwiony, czy jakoś tak wyniesiony na ołtarze.

Kiedy słyszymy „perfumy arabskie” myślimy: złoto, oud, esencjonalność, bogactwo.
I Luxor taki jest. Gęsty, nasycony olfaktoryczną barwą, złocisty jak słońce i pustynia. Zapierający dech w piersi, jak skarb Tutanchamona.

Czy na stronie, której autorka podpisuje się jako Sabbath mogło zabraknąć perfum stworzonych dla gitarzysty Black Sabbath?
Nie odpowiadajcie.
Pytanie jest retoryczne. 😀

Zapraszam do podróży w krainę mroku razem z Tonym Iommim i Chrisem Mauricem.

Wiecie, że blog Sabbath of Senses nie miał być o perfumach? Miał być o poznaniu zmysłowym – stąd nazwa. Sabat zmysłów, święto odczuwania. Filozofowie powiadają, że zmysły łudzą. Ale fakty są takie, że aby poznać rzeczywistość dysponujemy tylko dwoma narzędziami: zmysłami i rozumem. I to, co przetwarzamy rozumowo, to są doznania zmysłowe. I także z

Serię Shooting Stars marki Xerjoff przedstawiałam obszernie we wpisie (bo tę zbudowaną na dygresji opowieść trudno nazwać recenzją perfum) poświęconym meteorytowi z Uden i ochrzczonej jego imieniem kompozycji. I można by przypuszczać, że dałam już upust swojej namiętności do spadających gwiazd, ale jednak nie do końca… Albowiem jest meteoryt, o którym chcę Wam opowiedzieć. A

Nie pisałabym o Lirze – nie w chwili, kiedy mam w ręku dziesiątki cudownych zapachów, o których palę się Wam opowiadać – gdyby nie to, że chcę komuś przekazać próbkę, a wypuszczanie z rąk sampli niezrecenzowanych perfum budzi mój wielki opór. Bo a nuż zachce mi się zrecenzować… I co wtedy? Lira to kwiatowy gourmand.

Przyznaję się: tanie chwyty też na mnie działają. I tak, jak dałam się skusić Lucyferom i Grzechowi Damiena Basha, tak uległam pokusom Mefistofelesa stworzonego przez Sergio Momo. Ale mam coś na swoje usprawiedliwienie. „Fausta”!   „Faust” Goethego to jedno z dzieł, które pochłonięte we wczesnej młodości, zrobiło mi dziurę w duszy. I tę dziurę wypełniłam

Wcześniej czy później to musiało się stać. 30 czerwca 1908 roku zagłada ominęła Moskwę tylko o trzy godziny i cztery tysiące kilometrów – odchylenie znikome według kryteriów wszechświata. I znów dnia 12 lutego 1947 roku inne miasto rosyjskie było jeszcze bliższe katastrofy, gdy spadł drugi meteoryt dwudziestego wieku w odległości niecałych czterystu kilometrów od Władywostoku,