Serge Lutens Datura Noir

Opis głównych nut zapachowych zdaje się wskazywać na to, że zapach powinien mi się podobać. Nie pierwszy to przypadek, w którym pozornie smakowity opis jest zaproszeniem do wątpliwych przyjemności olfaktorycznych. Sztandarowym przykładem takiego rozczarowującego porównania jest dla mnie przesławna Organza Indecence, ale o tym może innym razem.

Migdałowy dom starców

Datura Noir zawiera dokładnie to, co zapowiada opis: gorzkie, aż kwaśne migdały przywodzące na myśl przeterminowane lody pistacjowe, żywice drzew iglastych o takiej zsiadłej dla nosa fakturze, jest tuberoza prosto z piwnicy, wanilia z cukru waniliowego i oczywiście morela pachnąca jak śliwka (to akurat fajna część tej mikstury).

Zapach rzeczywiście nie ma wyraźnie następujących po sobie faz rozwoju. Wszystkie te intensywne wonie gniotą się na kupie, przepychają i fukają na siebie nawzajem różnymi wyziewami.

Całość sprawia wrażenie aromatu unoszącego się w otoczeniu mocno konserwowanej, podstarzałej, nie bardzo już atrakcyjnej kokoty. Taka perfumeryjna rycząca pięćdziesiątka z HAKIEM.

Przyznaję, że bardzo dziwi mnie ta kompozycja. Dotychczas w buteleczkach (i próbkach) sygnowanych przez Palais Royal odnajdywałam zapachy niezwykłe, charakterne. Nie zawsze z moim typie, ale zawsze nietuzinkowe. A tu?

Taki zapachowy ekskluzywny dom starców.

Jednego mu nie można odmówić - intensywności. Moc ukryta w tej flaszce mogłaby powalić konia.

Data powstania: 2001
Twórca: Christopher Sheldrake

Nuty zapachowe:
mirra, gorzkie migdały, bób tonka, osmantus, heliotrop, mandarynka, kwiat cytryny, tuberoza, wanilia, olej kokosowy, morela