Parfum d’Empire

Marc-Antoine Corticchiato przyzwyczaił nas już to tego, że za każdą z jego kompozycji kryje się opowieść. Sztuczka marketingowa w dzisiejszych czasach powszechna, tu jednak realizowana z pomysłem, polotem, bez tanich chwytów, które każą marketingowcom firm selektywnych każdy zapach przedstawiać jako cudowny eliksir, po użyciu którego staniemy się najbardziej pociągającymi istotami na Drodze Mlecznej i w

. Mój pierwszy kontakt z Wazambą był pobieżny, nieuważny, pozbawiony właściwej użytkownikom perfumeryjnych forów olfaktorycznej dociekliwości. Zostałam „poczęstowana” z flakonu koleżanki podczas bardzo zajmującej dla mnie imprezy i właściwie jedyne wrażenie, które naprawdę mocno wryło mi się w pamięć po tych kilkunastu chwilach, które mogłam w pędzie poświęcić na wąchanie nadgarstka to przekonanie, że Wazambę

. Mój sentyment do Aleksandra zwanego Wielkim jest stary jak… Jak album „Somewhere in Time” Iron Maiden. Kiedy płyta pojawiła się na polskim rynku byłam jeszcze w muzycznych powijakach (jak mawia mój kumpel: z dywanu na wrotkach skakałam) i znałam ledwie kilkanaście kapel metalowych. W tym Ironów oczywiście – już wówczas byli klasyką gatunku. Za

Mottem tej recenzji niechaj będzie: Careful what you wish – you just may get it.* Dla tych, którzy prosili o recenzję Aziyade. 😉 Aziyade to jednocześnie tytuł bogatej w motywy autobiograficzne powieści Pierre’a Loti i imię rzekomo największej jego życiowej miłości – mieszkanki jednego z tureckich serajów. Ponoć Loti przez całe swoje życie nosił na