Thierry Mugler

. Pamiętacie recenzję Kadoty? Tę z wiewiórkami? Testując figowe perfumy Michaela Storera nie potrafiłam się oprzeć przekonaniu, że z czymś mi się kojarzą. Wiem, że nie muszę już pisać z czym. 🙂 Womanity to zapach inny, łatwiejszy, lżejszy i ładniejszy, mniej piżmowy, bardziej zielony, owocowy. A jednak te wiewiórki ze słodkimi owocami w łapkach… Znów

. Na wstępie napiszę coś ważnego: Szanuję i cenię wszystkich ludzi, którzy piszą o perfumach. Nie tylko tych, oczywiście, ale o tym chciałabym dziś powiedzieć. Szanuję ich opinię także wtedy, jeśli mój osobisty odbiór zapachu jest inny, a podziwiam jeśli robią to z emocją i kreują sugestywną, plastyczną wizję, jak cytowane przeze mnie wczoraj recenzentki.

 . Dziś odczarowuję rzeczywistość. Chcę zmienić nastrój. Nie mogę obiecać, ze sprawa zajmująca mnie przez ostatnie dni nie wróci; szczególnie, że jutro będę z prawnikiem pisała oficjalną prośbę do pana M.B. o zaprzestanie działalności na moją szkodę. Obiecuję informować, jeśli coś się rozstrzygnie. Jednak nie dziś już… 🙂 *** Xiaoxiongmao zauważyła ostatnio, że mój blog

 . Niewiele pojawia się na moim blogu recenzji perfum powszechnie znanych i popularnych. Wcale nie dlatego, że uważam je za niewarte wzmianki. Mam sporo pokory wobec cudzych sądów i zdaję sobie sprawę, że mając do wyboru czytanie o zapachu i powąchanie go osobiście – zwykle wybieramy to drugie. Jeśli już piszę o hitach typu Le