Parfumerie Generale

Perfumy z paczulą w nazwie musi, po prostu musi mieć w ofercie każda prawdziwie niszowa firma. Paczula podniesiona do rangi wiodącej nuty to zabieg tak niszowy, że bardziej niszowego sobie nie wyobrażam. Nawet zapach smoły czy asfaltu nie robi na ludziach tak piorunującego wrażenia, jak stęchły, pleśniawy aromat paczulowego olejku. O nutach w tak oczywisty

Chodziłam kiedyś po górach. Każdy chyba miał w życiu taki epizod. Chodziłam bez zacięcia – nierówności terenu zaczęły mnie pociągać dopiero kiedy odkryłam wspinaczkę skałkową i repelling. W każdym razie podczas jednej z pieszych wędrówek po Beskidach szliśmy przez parny las – deszcz właśnie przestał padać i jednocześnie właśnie zamierzał zacząć padać znowu. Aromaty przyrody

Błogosławieni, którzy nie widzieli i nie uwierzyli. A jeśli nie błogosławieni, to przynajmniej zadowoleni z siebie, a to też niezła gratka. Czegóż ja się o Nocnym Ptaku nie naczytałam! Ba! Czegóż ja się nie nawyobrażałam i nie naspodziewałam… Opowieści o jego urodzie ascetę przyprawiłyby o pypcia i nerwowe drżenie rąk, zaś perfumoholika mogłyby, ach mogły

. Czego spodziewałam się po zapachu inspirowanym obrazoburczą i brutalną powieścią Jeana Geneta? Nut ostrych, inwazyjnych, słodko – gorzkich, bolesnych i pociągających zarazem. Niby znałam skład, ale w mojej wyobraźni składniki poukładały się jakoś inaczej, niż u Pierre’a Guillaume’a. I to nawet dobrze. Nieprzewidywalność świata to jeden ze smaczków życia. Pierwsze wrażenie było fatalne –

. Miałam nadzieję, że mi się nie spodoba. Naprawdę na to liczyłam, bo cena nie zachęca do szaleństw zakupowych. I tym razem przeliczyłam się, a moje nadzieje okazały się płonne. Cedre Sandaraque jest dokładnie tak piękny, jak się obawiałam, a nawet bardziej. I nieprzyzwoicie wprost mi się podoba. Już pierwsze chwile po aplikacji rozwiały wszelkie

. Dostępne dotychczas w kolekcji prywatnej L’Eau Guerriere zasiliły główną linię zapachów Pierre’a Guillaume’a. Woda Wojownika to aktualnie numer 20 klasycznej kolekcji i lada moment ma być dostępna także w Polsce, w perfumerii Galilu. Przyznaję, radosna to wieść, bo zapach uważam za piękny bez zastrzeżeń. Choć ani określenie „zielony”, ani obecność aldehydów w składzie nie

. Herbata Matale w wersji Pierre’a Guillaumea po raz kolejny dowodzi, że picia czarnej herbaty unikam nie ze względu na zapach. Zapach bowiem lubię bardzo. To smak mnie przeraża – nie wiem, czy to substancje humusowe, czy inny cierpki składnik czarnej herbaty paraliżuje mi język podobnie jak garbniki w czerwonym winie. W L’Eau Rare Matale