Zoologist Perfumes

W podsumowaniu roku 2020 wspominałam, że Musk Deer mnie nie zachwycił. I to prawda, nie zachwycił – ale nie dlatego, że nie jest ładny. Przeciwnie. To jest przykład perfum, które są zbyt ładne. Piżmowy Jelonek jest za mało Piżmowy, a za bardzo Jelonek.

Na charakterystycznej grafice Pan Jeleń dość bojowo wygląda. Budzi respekt. We flakonie raczej… no chciałabym napisać, że Bambi. Ale nie Bambi.

Co wyciągnęła z kapelusza Fanny Bal?
Królika – wiadomo.
Ale jakiego?

Czy perfumy powinny być ciche jak myszka?
Okazuje się, że mogą i wcale nie jest to wadą. O ile przyrządzi je mistrz Luka Maffei.

Sacred Scarab otwiera się aldehydami. TYMI aldehydami.
Jakże to? Święty Skarabeusz? Aldehydami?! Czy to aby nie jest obraza uczuć religijnych?!

Żeby zrozumieć Świętego Skarabeusza Sultana Pashy trzeba przedefiniować swoje podejście do klasyki. Odrzucić starożytne konotacje, poskromić swoje oczekiwania i otworzyć umysł.

Moja relacja z marką Zoologist to trochę love – hate. – Bo totalnie działa na mnie ich marketing i kilka zapachów naprawdę mnie urzekło. A kilka wcale nie. – Bo wkurza mnie wycofywane dobrych perfum i wycofywanie mniej dobrych też mnie wkurza. – Bo nie podoba mi się zbijanie kosztów i pójście w komercję, co

Kiedy pojawiły się zapowiedzi pierwszych Zoologistów – byłam szalenie podekscytowana. Na pierwsze kompozycje rzuciłam się jak Reksio na szynkę i… no może mnie ostudziła ich uroda, ale tylko troszkę. Recenzowałam zawzięcie i z pasją kolejne premiery. Tymczasem Zoologist zaczęło mieszać w nazwach i po niedługim czasie okazało się, że zrecenzowane już Pandy, Baty, Beavery i

  W najnowszej transzy Zoologistów, które przywiozłam sobie z Lulua Perfumeria został mi jeszcze Leniwiec. I dziś oplotkujemy go na blogu, choć zabierałam się do tego bez entuzjazmu, bo trochę tracę serce do tej marki. Pomysł, oprawa graficzna i pierwsze kompozycje naprawdę mnie zauroczyły. Od początku nie była to głęboka nisza, ale nie obiecywał tego

Sabbath of Senses stało się ostatnio trochę blogiem o używkach. Była seria alkoholowa (niedokończona, bo przede mną wciąż whisky, ale jestem w piątym wieku naszej ery, tekstu mam na małą książkę i ciągle czuję, że to dopiero początek), były dzikie recenzje „Kawa i papierosy” i „Hasz i rum” oraz mniej dzikie „Zen miłośnika whisky”. Mógłby